H απάνθρωπη όψη του πρωταθλητισμού
Στους ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου (2012), η Βου Μίνσια αναδείχθηκε για τρίτη συνεχόμενη φορά χρυσή ολυμπιονίκης στις καταδύσεις των 3 μέτρων. Μια ημέρα μετά το σπουδαίο κατόρθωμά της, έμαθε όλη την πραγματικότητα για τη ζωή της: Δεν πληροφορήθηκε μόνο ότι ο παππούς και η γιαγιά της πέθαναν έναν χρόνο πριν, αλλά επίσης ότι και η μητέρα της υποφέρει από καρκίνο του στήθους.
Όπως λέει ο πατέρας της Βου, «ποτέ δεν της λέγαμε τα νέα του σπιτιού. Της κρύψαμε ακόμα και το θάνατο του παππού και της γιαγιάς της. Μάλιστα όταν πέθανε η γιαγιά της, ήταν σαν να το είχε διαισθανθεί καθώς μας ρωτούσε εάν είναι καλά. Έπρεπε να της λέμε ψέματα, λέγαμε συνέχεια ότι όλα είναι καλά. Έχουμε εδώ και καιρό καταλάβει ότι η κόρη μας, δεν μας ανήκει ολοκληρωτικά».
Οι γονείς της ταξίδεψαν στο Λονδίνο για να δουν την κόρη τους, αλλά δεν τους επιτράπηκε να την συναντήσουν μέχρι να γίνει ο τελικός. Μάλιστα η επικοινωνία τους ήταν ένα γραπτό μήνυμα που την ειδοποίησε ότι έφθασαν στην βρετανική πρωτεύουσα. Κάπως έτσι λοιπόν «φτιάχνονται» οι Ολυμπιονίκες στην Κίνα, όπου μάλλον έχει χαθεί το αθλητικό ιδεώδες και το νόημα του αθλητισμού.
...επιμέλεια: Ευάγγελος Χόβολος
0Comments
Δημοσίευση σχολίου
γράψε το σχόλιό σου...