Προκατάληψη: Είναι μια αρνητική άποψη ή γνώμη που έχει σχηματίσει ένα άτομο, η οποία όμως βασίζεται σε ελλιπή ή λανθασμένα δεδομένα. Η προκατάληψη περιγράφει την προτίμηση ενός ατόμου προς μια συγκεκριμένη νοοτροπία (π.χ. όταν βλέπουμε στον δρόμο ένα άτομο μιας εθνικότητας να «λιμοκτονεί», συμπεραίνουμε εσφαλμένα ότι όλοι οι άνθρωποι του συγκεκριμένου κράτους βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση).

Στερεότυπο: Διαδραματίζει το ίδιο ακριβώς ρόλο με μια προκατάληψη, με την διαφορά ότι ένα στερεότυπο μπορεί να είναι και αρνητικό και θετικό (π.χ. επειδή η Βραζιλία θεωρείται ή χώρα που βγάζει κορυφαίους ποδοσφαιριστές, δεν σημαίνει ότι όλοι οι Βραζιλιάνοι είναι καλοί στο ποδόσφαιρο).

Ρατσισμός: Είναι η πεποίθηση ότι ανάμεσα στις ανθρώπινες φυλές υπάρχουν έμφυτες διαφορές, κάτι που καθιστά μια φυλή ανώτερη ή κατώτερη της άλλης. Τις διαφορές αυτές δεν τις αποκτούν οι άνθρωποι κατά την διάρκεια της ζωής τους, αλλά είναι γενετικά προγραμματισμένες (π.χ. η άποψη ότι οι λευκοί άνθρωποι είναι ανώτεροι ή το αντίθετο θεωρείται φαινόμενο ρατσισμού). 

Συνοψίζοντας, ο ρατσισμός στοχοποιεί φυλετικές ή εθνικές ομάδες ανθρώπων, ενώ οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα απευθύνονται σε απόψεις η γνώμες ατόμων ανεξαρτήτου φύλου και εθνικότητας.

Φωτογραφία: https://ndla.no/subject:6e2e2319-cb8a-4dd2-b382-e30f001633bb/topic:94de9967-1492-479b-b0a8-6764a616b50d/topic:348dfcf9-f5e5-445e-aed8-f122c514cdaf/resource:f77e3125-911d-4d8b-a0b0-040649725284

Ο Harald Bluetooth ήταν Βασιλιάς των Δανών στα τέλη του 10ου αιώνα μ.Χ. Με τις επικοινωνιακές του ικανότητες, ο Harald Bluetooth, κατάφερε να ενώσει για πρώτη φορά στην ιστορία τη Δανία με τη Σουηδία και τη Νορβηγία. Μιας η επικοινωνία ήταν από τα βασικά του χαρίσματα, κατάφερνε να φέρνει τους ανθρώπους κοντά κυρίως με το διάλογο και όχι με τους πολέμους. Γι'αυτό του το χάρισμα 10 αιώνες αργότερα θα έδιναν το όνομά του στην τεχνολογία Bluetooth.

Παρατηρώντας προσεκτικά το λογότυπο του «μπλε δοντιού», διαπιστώνουμε πως το σχέδιό του αναπαριστά τα αρχικά γράμματα του ονόματος του Δανού Βασιλιά. Για το λογότυπο, χρησιμοποιήθηκαν δυο γράμματα από το ρουνικό αλφάβητο: Το «H», για Harald, το οποίο μοιάζει με αστερίσκο και το «B», για Bluetooth. Τα γράμματα, αφού συνδυάστηκαν περίτεχνα, δημιούργησαν το διάσημο πλέον λογότυπο της τεχνολογίας Bluetooth.

Φωτογραφία: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Bluetooth_Logo_on_notebook_%28with_LED%29.jpg

Σύμφωνα με ερευνητές, το ίδιο το όνομα είναι υπεύθυνο για την μη συγκράτησή του, καθώς δίνεται αυθαίρετα χωρίς να υπάρχει συσχετισμός με κάτι. Ο εγκέφαλός μας είναι έτσι δομημένος ώστε να συγκρατεί ευκολότερα λέξεις που βρίσκονται σε άμεση σχέση μεταξύ τους (π.χ. ροδάκινα, μήλα → φρούτα). Παρατηρήθηκε επίσης, ότι οι άνθρωποι συγκρατούν ευκολότερα το όνομα κάποιου που εμφανίζει κοινά χαρακτηριστικά με στοιχεία της προσωπικότητάς του, της καταγωγή του, της δουλειάς του ή του τρόπου ζωής του γενικά.

Ο συσχετισμός επομένως ενός χαρακτηριστικού με το όνομα του κάθε ανθρώπου, θα έκανε σαφώς την μνήμη μας να λειτουργεί καλύτερα. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που μπορούμε να θυμηθούμε ευκολότερα το παρατσούκλι κάποιου, μιας και αντιπροσωπεύει ιδιότητες που φέρει ο ίδιος. Σε αυτήν την συνδυαστική και συσχετική ιδιότητα του εγκεφάλού μας βασίζεται εξάλλου η εκμάθηση της μητρικής μας γλώσσας αλλά και των ξένων γλωσσών: Οι καινούργιες λέξεις μαθαίνονται σε ομαδοποιημένες κατηγορίες (π.χ. λαχανικά, φρούτα, μέσα μαζικής μεταφοράς κτλ.), για να μπορούν να συγκρατηθούν στον μέγιστό τους βαθμό.

Φωτογραφία: https://www.pexels.com/photo/group-of-people-standing-indoors-3184396/

Λάθος. Δεν είναι επειδή τόση ακριβώς είναι η απόσταση του Μαραθώνα από την Αθήνα. Στις πρώτες τρεις Ολυμπιάδες, ύστερα από την αναβίωσή τους (1896,1900,1904), η απόσταση του μαραθώνιου ήταν χοντρικά 42 χιλιόμετρα. Στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου (1908) όμως, η συνολική απόσταση που καλούνταν να καλύψουν οι μαραθωνοδρόμοι ήταν 42 χιλιόμετρα και 195 μέτρα ακριβώς. Από τότε καθιερώθηκε να είναι αυτή η επίσημη απόσταση κάθε μετέπειτα Μαραθωνίου.

Ο λόγος για τον οποίο αποφάσισαν οι διοργανωτές του Λονδίνου την συγκεκριμένη απόσταση ήταν καθαρά βασιλικός: Η γραμμή εκκίνησης του μαραθωνίου δρόμου τοποθετήθηκε έξω από το Κάστρο του Γουίνστορ, από όπου η μισή βασιλική οικογένεια θα παρακολουθούσε την έναρξη του αγώνα. Η γραμμή τερματισμού ήταν ακριβώς μπροστά από το βασιλικό θεωρείο στο στάδιο Γουάιτ Σίτυ το οποίο βρισκόταν 41,195 χιλιόμετρα μακριά. Εκεί, η υπόλοιπη μισή βασιλική οικογένεια θα παρακολουθούσε τον τερματισμό, όπως και τελικά έγινε

Δεν ρώτησες αλλά…
Γιατί υπάρχει το συγκεκριμένο αγώνισμα;
Οφείλει την ύπαρξή του στον Έλληνα αγγελιοφόρο Φειδιππίδη, ο οποίος το 490 π.Χ. διήνυσε τρέχοντας την απόσταση Μαραθώνα - Αθήνα (περίπου 42 χιλιόμετρα, ακριβή απόσταση είναι αδύνατον να γνωρίζουμε), για να ανακοινώσει την νίκη των Ελλήνων έναντι των Περσών. Σύμφωνα με τον λαϊκό θρύλο, μόλις ανήγγειλε την είδηση πέθανε από εξάντληση. Κάτι που φαντάζει απίθανο μιας και οι αγγελιοφόροι εκείνη την εποχή διένυαν ακόμα και τριπλάσιες αποστάσεις. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο ίδιος ο Φειδιππίδης πριν από τη μάχη του Μαραθώνα έτρεξε 246 χιλιόμετρα πηγαίνοντας στην Σπάρτη ζητώντας την βοήθειά τους στη μάχη.

Φωτογραφία: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:2021_London_Marathon.jpg

Η πρώτη μορφή πίτσας δημιουργήθηκε στην αρχαία Αίγυπτο, κάτι που φαντάζει απολύτως λογικό δεδομένου πως στην Αίγυπτο ανακαλύφθηκε το ζύμωμα του ψωμιού. Και στην αρχαία Ελλάδα πάντως και οι Ρωμαίοι αργότερα, δημιούργησαν ένα είδος στρογγυλής πίτσας αποτελούμενη κυρίως από ζυμαρικά, κριθάρι και νερό. Την σημερινή της μορφή η πίτσα άρχισε να την αποκτάει τον Μεσαίωνα, ύστερα από την εισαγωγή της ντομάτας και την χρησιμοποίησή της για την δημιουργία της σάλτσας.

Η τελική της ωστόσο πινελιά προστέθηκε στην ιταλική πόλη Νάπολη. Πιο συγκεκριμένα, ο φούρναρης Raffaele Esposito το έτος 1889 έφτιαξε μια στρόγγυλη πίτσα ειδικά για την επίσκεψη του Ιταλού βασιλιά Umberto του 1ου και της βασίλισσας Margherita. Της έδωσε μάλιστα και το όνομα της: Μαργαρίτα. Η στρογγυλή φόρμα με τα χοντρά και ανασηκωμένα άκρα επέτρεπε στην πίτσα να διπλώνεται σε τρίγωνο για να συγκρατεί τη στρώση της ντομάτας και να διατηρείται ζεστή, ώστε να την τρώει κάποιος και στο δρόμο.

Φωτογραφία: https://pixnio.com/el/τροφίμων-ποτό/πίτσα/τρόφιμα-τυρί-γεύμα-δείπνο-πιάτο-μεση

Πρόκειται για ακόμα μια δημοσιογραφική πλάνη, καθώς ουδέποτε οι φεμινίστριες έκαψαν τα σουτιέν τους. Ο μοναδικός σκοπός αυτής της παραπληροφόρησης ήταν η δημιουργία κλίματος εντυπωσιασμού, ώστε να πουλήσουν οι εφημερίδες της εποχής περισσότερες φυλλάδες. Η περίοδος μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο ήταν μια περίοδος που μεταξύ άλλων, οι γυναίκες μάχονταν για την καλύτερη αντιμετώπισή τους από το αντρικό φύλλο. Η ισότητα ήταν μια από τις αξίες που είχαν θέσει ως στόχο. Ωστόσο, την δεκαετία του 70, ο αγώνας τους κορυφώθηκε. 

Αφετηρία στάθηκε ένα γεγονός: Το 1968 διοργανώθηκαν τα ετήσια καλλιστεία για την ανάδειξη της ομορφότερης γυναίκας στην Αμερική. Για αντίδραση όμως, οι γυναίκες έστεψαν ένα πρόβατο ως «Μις Αμερική». Δεν σταμάτησαν όμως εκεί: Στην συνέχεια, από την εξέδρα, έβγαλαν τα σουτιέν και τις γόβες τους, πετώντας τα στο πλήθος που παρακολουθούσε την εκδήλωση. Δεν τα έκαψαν, απλά τα πέταξαν. Ήθελαν να τα κάψουν, αλλά λόγω του ότι βρισκόταν πάνω σε μια ξύλινη εξέδρα, ο κίνδυνος μιας πυρκαγιάς παραμόνευε. Ο υπεύθυνος για τους τίτλους των άρθρων σε μια από τις εφημερίδες όμως, υλοποίησε τη σκέψη τους, και αφού δημιούργησε ένα μυθολογικό υπόβαθρο, χρησιμοποίησε τον τίτλο: «Οι γυναίκες που έκαψαν τα σουτιέν τους».

Φωτογραφία: https://pxhere.com/en/photo/949402

Πρώτες οι μέλισσες αντιλήφθηκαν την σφαιρικότητα της γης, μέσω της γλώσσας επικοινωνίας τους που τις καθιστά ικανές να αλληλοενημερώνονται που βρίσκεται το καλύτερο νέκταρ. Οι μέλισσες εμφανίστηκαν στην γη κατά την διάρκεια της κρητιδικής περιόδου, δηλαδή πριν από περίπου 150.000.000 χρόνια. Στην πολύπλοκή τους γλώσσα, ο ήλιος χρησιμεύει ως το σημείο αναφοράς τους. Ακόμα και σε πολύ συννεφιασμένες ημέρες, μπορούν να υπολογίζουν την ακριβή θέση του Ήλιου στην άλλη άκρη του πλανήτη.

Χάρη στον «εσωτερικό χάρτη» που διαθέτουν, μπορούν μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα να συλλέξουν και να επεξεργαστούν τα καιρικά φαινόμενα, έτσι ώστε να αποφασίσουν προς τα που θα κινηθούν. Επίσης, οι μέλισσες, από όλα τα πλάσματα του πλανήτη, είναι το πιο ευαίσθητα όσον αφορά το μαγνητικό πεδίο της γης. Αυτό τις βοηθά όχι μόνο να βρίσκουν τον προσανατολισμό τους, αλλά και για να φτιάχνουν άψογα τις κερήθρες στις κυψέλες τους. Τα παραπάνω φαίνονται ακόμα πιο εντυπωσιακά δεδομένου πως ο εγκέφαλος μιας μέλισσας είναι περίπου 1,5 εκατομμύρια φορές μικρότερος από τον δικό μας.

Φωτογραφία: https://pixahive.com/photo/bee-12/

Όταν κόβουμε ένα κρεμμύδι απελευθερώνεται ένα αέριο που λέγεται Propanethiol S-oxide και είναι ένα οξείδιο του θείου. Στην συνέχεια, το αέριο αυτό αναμειγνύεται με κάποια ένζυμα του κρεμμυδιού και μέσω χημικής αντίδρασης, παράγεται αέριο του θείου, το οποίο όταν φτάνει στα μάτια μας δημιουργεί ένα ήπιο οξύ που τα ερεθίζει. Σαν μηχανισμό άμυνας ο οργανισμός μας, ανοίγει τους δακρυγόνους αδένες ώστε να παραχθούν δάκρυα τα οποίων σκοπός είναι να ξεπλύνουν τον εισβολέα που προκαλεί τον ερεθισμό.

Για να προστατευτούμε από το συγκεκριμένο αέριο όταν κόβουμε κρεμμύδια υπάρχουν πολλές πρακτικές, όπως:

1. Να φοράμε προστατευτικά γυαλιά.
2. Να κόβουμε το κρεμμύδι κάτω από μια τρεχούμενη βρύση. Έτσι, το νερό εμποδίζει την αντίδραση κατά το κόψιμο του κρεμμυδιού και δεν δημιουργείται το αέριο που φτάνει στα μάτια μας.
3. Να τοποθετήσουμε το κρεμμύδι στο ψυγείο για 10 λεπτά πριν το κόψουμε. Με τον τρόπο αυτό, οι χαμηλές θερμοκρασίες επιβραδύνουν την αντίδραση στο κρεμμύδι, οπότε λιγότερο αέριο θα φτάσει στα μάτια μας, το οποίο μπορεί να μην γίνει αντιληπτό.

Συντάκτης: Κυριάκος Αθανασίου

Φωτογραφίες: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Red_onions.jpg

Όχι, αποτελεί μύθο πως η στρουθοκάμηλος κρύβει το κεφάλι της στην άμμο όταν φοβάται. Αν το έκρυβε θα πέθαινε από ασφυξία. Η πραγματικότητα είναι πως η στρουθοκάμηλος, όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι όταν βρίσκονται σε κίνδυνο, το βάζουν στα πόδια. Η στρουθοκάμηλος είναι πολύ γρήγορη, καθώς μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα 65 km/h και να την διατηρήσει για 30 λεπτά (Ο παγκόσμιος ρέκορντμαν στα 100 μέτρα Joussein Bolt τρέχει με 44,72 km/h).

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο συγκεκριμένος μύθος έχει δυο πιθανές εξηγήσεις:

1. Στον τρόπο με τον οποίο μια στρουθοκάμηλος ξαπλώνει στην φωλιά της: Η φωλιά της είναι μια ρηχή τρύπα στο έδαφος και η στρουθοκάμηλος ξαπλώνει με το λαιμό της τεντωμένο μπροστά για να προσέχει μήπως έρθει κανένα αρπακτικό. 
2. Στον βασικό τρόπο με τον οποίο λαμβάνουν την τροφή τους. Οι στρουθοκάμηλοι τρώνε σχεδόν τα πάντα: χαλκό, σίδερο, γυαλί, τούβλα κτλ. Σε έναν ζωολογικό κήπο μάλιστα μια στρουθοκάμηλος είχε καταβροχθίσει ένα ξυπνητήρι, γάντια, μερικά κέρματα και ένα φωτογραφικό φιλμ. Οι στρουθοκάμηλοι στην Ναμίμπια τρώνε ακόμα και διαμάντια. Επίσης τρώνε και πέτρες:  Όταν το κάνουν αυτό, βάζουν το κεφάλι τους μέσα στο χώμα για να φάνε τις πέτρες που είναι μέσα στο έδαφος.

Φωτογραφία: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Ostrich_in_the_crater.jpg

Τα ποσοστά της κατανάλωσης εμφιαλωμένου νερού αυξάνονται συνεχώς, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, κάθε πολίτης της Ευρώπης καταναλώνει από 80 μέχρι 100 λίτρα εμφιαλωμένου νερού τον χρόνο. Υπάρχουν τρία είδη εμφιαλωμένου νερού: Το επιτραπέζιο νερό, το φυσικό μεταλλικό νερό και το νερό πηγής.

Επιτραπέζιο νερό: Στο επιτραπέζιο νερό επιτρέπεται όχι μόνο να είναι από οποιαδήποτε προέλευση (λίμνη, ποτάμι, γεώτρηση, αφαλατωμένο από την θάλασσα κτλ.) αλλά και η οποιαδήποτε διαδικασία απολύμανσής του. Σκοπός της απολύμανσης είναι να κυμανθούν τα χαρακτηριστικά του νερού μεταξύ των ορίων που έχουν οριστεί από το κράτος, ώστε να είναι ασφαλή για τον κάθε καταναλωτή. Πρακτικά, το εμφιαλωμένο νερό είναι σχεδόν ίδιο με το τρεχούμενο νερό της βρύσης του κάθε σπιτιού.

Φυσικό μεταλλικό νερό: Θεωρείται παγκοσμίως το ανώτερης ποιότητας εμφιαλωμένο νερό. Έχει αποκλειστικά υπόγεια προέλευση. Λόγω του ότι στο μεταλλικό νερό απαγορεύεται η οποιαδήποτε κατεργασία, η εμφιαλίωσή του γίνεται στον τόπο της συλλογής του. Η υπόγεια προέλευση του νερού εξασφαλίζει άλλωστε και την προστασία από μικροβιακά φορτία. Η σύστασή του διαφέρει από αυτήν του επιτραπέζιου νερού, καθώς είναι πιο πλούσιο σε διάφορα μέταλλα και ιχνοστοιχεία, όπως μαγνήσιο, ασβέστιο, κάλιο κ.α. Επίσης σε σχέση με το επιτραπέζιο, το μεταλλικό νερό είναι πιο ακριβό στην τιμή, λόγω της ακριβότερης διαδικασίας λήψεώς του. Μερικά από τα μεταλλικά νερά που κυκλοφορούν είναι τα: Αύρα, Λουτράκι, Ζαγόρι, Βίκος, Κορπή, Ιόλη, Spa, Vittel κ.α.

Νερό πηγής: Συνδυάσει στοιχεία από τα δυο προαναφερθέντα εμφιαλωμένα νερά: Το νερό πηγής έχει μεν υπόγεια προέλευση και δεν κατεργάζεται όπως ακριβώς και το μεταλλικό, αλλά η σύστασή του μοιάζει με αυτήν του επιτραπέζιου, μιας και δεν είναι πλούσιο σε μέταλλα και ιχνοστοιχεία. Στην Ελλάδα, τα εμφιαλωμένα νερά πηγής είναι κυρίως εισαγόμενα. 

Φωτογραφία: https://pxhere.com/en/photo/1579633

Τα αβγά, ως σύμβολο γέννησης της ζωής, έχουν αποτελέσει αφετηρία για πολλούς μύθους. Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση, αβγά τοποθετήθηκαν από τη μητέρα του εσταυρωμένου Ιησού στα πόδια του και βάφτηκαν κόκκινα από το αίμα που έτρεχε από τις πληγές του. Αυτή είναι και η πλέον κυρίαρχη δοξασία που επικρατεί στη Ρουμανία, τη Σερβία, την Κροατία και γενικότερα στα Βαλκάνια.

Στη Ρουμανία, έχει καθιερωθεί να πηγαίνουν οι πιστοί το πρώτο κόκκινο αβγό που βάφουν στην εκκλησία, ώστε να το διαβάσει ο Παπάς μαζί με τα Δώδεκα Ευαγγέλια. Με το πέρας της λειτουργίας, αφού επιστρέψουν στο σπίτι τους, θάβουν το αβγό στο κτήμα τους προκειμένου να προστατεύσει ο Θεός την κατοικία αλλά και τη σοδειά τους.

Στη λαϊκή συνείδηση, ένα αβγό που έχει διαβαστεί στην Εκκλησία τη Μεγάλη Πέμπτη, μπορεί να αντέξει χωρίς να χαλάσει ολόκληρη τη χρονιά. Μια άλλη πιθανή χριστιανική εκδοχή, παρουσιάζει μια γυναίκα να περπατάει στο δρόμο, μόλις λίγες ώρες μετά τη Σταύρωση του Ιησού, κρατώντας ένα καλάθι με αβγά. Όταν την πληροφόρησαν πως ο Χριστός αναστήθηκε, εκείνη απάντησε πως μόνο εάν τα αβγά κοκκινίσουν θα το πιστέψει. Και τα αβγά φυσικά κοκκίνισαν.

Φωτογραφία: https://www.pexels.com/photo/red-eggs-in-a-nest-8820572/

Το 1891 ο Τζέιμς Μπάρτλυ ισχυρίστηκε ότι τον κατάπιε μια γαλάζια φάλαινα και κατάφερε να επιβιώσει μαζί με το πλήρωμά του, μια άποψη την οποία έχουν ενστερνιστεί και πολλοί μετέπειτα. Είναι όμως αλήθεια; Η γαλάζια φάλαινα είναι το μεγαλύτερο θηλαστικό ζώο πάνω στη Γη. Φτάνει σε μήκος τα 30 μέτρα και βάρος τους 130 τόνους (δηλαδή περίπου 2000 φορές το βάρος ενός ανθρώπου). Η γλώσσα της μόνο ζυγίζει όσο ένας ελέφαντας, ενώ το στομάχι της χωράει έναν τόνο φαγητού.

Ωστόσο, παρόλο που ανατομικά στο στομάχι της υπάρχει χώρος για έναν ολόκληρο λόχο, ο φάρυγγάς της είναι εξαιρετικά μικρός, καθώς έχει το μέγεθος ενός μεγάλου μήλου, Έτσι η είσοδος στο στομάχι της είναι μια απαγορευμένη σκέψη. Η μοναδική φάλαινα που έχει αρκετά μεγάλο φάρυγγα για να καταπιεί άνθρωπο είναι η Σπερμοφάλαινα. Αλλά και αν αυτό συμβεί, η επιβίωση ενός ανθρώπου στο στομάχι της είναι αδύνατη: Η οξύτητα των στομαχικών υγρών και η έλλειψη οξυγόνου οδηγούν σε άμεσο και βασανιστικό θάνατο.

Φωτογραφία: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Sperm_whale_pod_recolored.jpg

Κι όμως το τηλέφωνο δεν εφευρέθηκε από τον Γκράχαμ Μπελ. Ιδρυτής του τηλεφώνου είναι ο Αντόνιο Μέουτσι, ο οποίος το 1860 παρουσίασε μια ηλεκτρική συσκευή που την ονόμασε «τηλέγραφος». 11 χρόνια αργότερα (1871), αφού τελειοποίησε τη συσκευή του, ξεκίνησε τις απαραίτητες ενέργειες για την χορήγηση προσωρινού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, το οποίο και του δόθηκε μέσα στον ίδιο χρόνο.

Αφού κατοχυρώθηκαν τα σχέδια του και στάλθηκαν στο εργαστήριο Γουέστερν Γιούνιον, ο Μέουτσι είχε την μοναδική υποχρέωση να ανανεώνει την άδεια του διπλώματος ευρεσιτεχνίας του κάθε χρόνο. Κάτι που δεν κατάφερε να κάνει το 1874, λόγω ενός σοβαρού ατυχήματος το οποίο τον άφησε καθηλωμένο στο κρεβάτι. Το παράδοξο είναι πως τα σχέδια της εφεύρεσής του εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς από το εργαστήριο, στο οποίο εργαστήριο εκείνη την περίοδο δούλευε ο Γκράχαμ Μπελ.

Όταν το 1876 ο Γκράχαμ Μπελ κατοχύρωσε την εφεύρεση σαν δική του, του ασκήθηκε φυσικά αγωγή από τον Μέουτσι. Δυστυχώς, η αγωγή παρέμεινε σε αναμονή για αρκετό καιρό. Μέχρι και το θάνατο του Μέουτσι, το 1889, το δικαστήριο δεν είχε καταλήξει σε απόφαση. Συνέπεια τούτου, ήταν να λάβει ο Γκράχαμ Μπελ τα εύσημα μιας εφεύρεσης που δεν του ανήκε. Το 2004 όμως, το δικαστήριο των Η.Π.Α. αποκατέστησε την δικαιοσύνη με ψήφισμα, το οποίο έλεγε: «Η ζωή και τα επιτεύγματα του Αντόνιο Μέουτσι θα πρέπει να γίνουν γνωστά και το έργο του σε σχέση με την εφεύρεσή του τηλεφώνου θα πρέπει να αναγνωριστεί.»

Φωτογραφία: https://www.rawpixel.com/search/telephone?page=1&sort=cur

Το 85-90% των ανθρώπων σε είναι δεξιόχειρες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το υπόλοιπο 10-15% είναι αριστερόχειρες. Οι όροι αυτοί, χρησιμοποιούνται από πολλούς λανθασμένα για να προσδιορίσουν μόνο το χέρι με το οποίο γράφει ο καθένας. Σε σύγκριση με τους αριστερόχειρες, οι δεξιόχειρες γράφουν με το δεξί χέρι, το οποίο κατά κανόνα προτιμούν και για όλες τις υπόλοιπες χειρωνακτικές τους εργασίες (π.χ. χτένισμα, ντύσιμο, φαγητό κτλ.). Οι περισσότεροι αριστερόχειρες είναι αμφίχειρες, χρησιμοποιούν δηλαδή και τα δυο τους χέρια. Γράφουν μεν με το αριστερό, αλλά πολλές καθημερινές τους εργασίες τις εκτελούν και με το δεξί χέρι.

Η διαφορά των δυο όρων βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίον χρησιμοποιούν τον εγκέφαλό τους: Ο ανθρώπινος εγκέφαλός αποτελείται από δύο ημισφαίρια που λειτουργούν χιαστί. Το δεξί ημισφαίριο είναι υπεύθυνο για τις αριστερές κινήσεις του σώματος και αντίστροφα. Ενώ στους δεξιόχειρες κυριαρχεί το αριστερό ημισφαίριο, μιας και χρησιμοποιούν το δεξί χέρι τους για όλες τους σχεδόν τις εργασίες, στους αριστερόχειρες δεν είναι τόσο ξεκάθαρο πιο ημισφαίριο έχει τον πρώτο λόγο. Στο 50% των αριστερόχειρων κυριαρχεί το αριστερό ημισφαίριο, όπως ακριβώς συμβαίνει και στους δεξιόχειρες. Στο 25% κυριαρχεί το δεξί ημισφαίριο και στους υπόλοιπους υπάρχει μια «συνεργασία» και των δυο ημισφαιρίων. Κάτι που δεν τους καθιστά πιο έξυπνους, απλά μπορούν να χρησιμοποιούν διαφορετικά το μυαλό τους με τις εκατέρωθεν θετικές και αρνητικές συνέπειές.

Πλεονεκτήματα και Μειονεκτήματα αριστερόχειρων και δεξιόχειρων σύμφωνα με τις μελέτες:

Αριστερόχειρες:

1. Υπερέχουν σε τεστ προσανατολισμού και αντίληψης γεωμετρικών σχημάτων
2. Αμφιταλαντεύονται περισσότερο στην λήψη αποφάσεων
3. Καλύτεροι στο σχέδιο, χειρότεροι στο γράψιμο

Δεξιόχειρες:

1. Υπερέχουν συχνότερα σε λεκτικά τεστ ευφυΐας
2. Είναι πιο γρήγοροι στις αποφάσεις τους
3. Καλύτεροι στο γράψιμο, χειρότεροι στο σχέδιο

Φωτογραφία: https://www.plannthat.com/how-to-share-an-instagram-post/

Μόνο οι Έλληνες θεωρούν την Τρίτη και 13 ημέρα κακοτυχίας. Αιτία γι' αυτό αποτελεί το γεγονός της άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους που έγινε την Τρίτη 13 Απριλίου 1204. Πολλοί βέβαια εσφαλμένα, εξακολουθούν να συνδέουν την Τρίτη και 13 με την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους που έγινε το έτος 1453. Η Παρασκευή και 13 αντιθέτως θεωρείται ημέρα γρουσουζιάς για πάρα πολλούς στον πλανήτη, κυρίως για τους Καθολικούς και τους Μουσουλμάνους. Με την βοήθεια των μέσων επικοινωνίας τείνει να καθιερωθεί σαν τέτοια σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Μέχρι τον 19ο αιώνα δεν υπήρχε καμία ταύτιση της Παρασκευής με τον αριθμό 13. Η ημέρα Παρασκευή τότε όπως και σήμερα θεωρείται δυσοίωνη επειδή τέτοια μέρα εικάζεται ότι σταυρώθηκε ο Χριστός. Για τους Μουσουλμάνους (που δεν δέχονται τον Χριστό σαν Υιό του θεού) είναι γρουσούζικη, επειδή την ημέρα Παρασκευή ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό. Ο αριθμός 13 από την άλλη, θεωρείται από τα αρχαία χρόνια κακότυχος επειδή δεν είναι ο αριθμός 12. Ο αριθμός 12 είναι για τους αριθμολόγους ο ολοκληρωμένος αριθμός: Υπάρχουν 12 μήνες τον χρόνο, δώδεκα ζωδιακά σύμβολα, 12 Άθλοι του Ηρακλή, 12 φυλές του Ισραήλ, 12 απόστολοι του Ιησού κτλ. Έτσι, ο συσχετισμός του 13 με την κακοτυχία έχει να κάνει με την μη ολοκλήρωση του αριθμού.

Στις αρχές του 19ου αιώνα άρχισε να γίνεται η ταύτιση της Παρασκευής με τον αριθμό 13 ως η απόλυτη ημέρα κακοτυχίας. Εικάζεται ότι σημαντική αιτία για την ένωση του 13 με την Παρασκευή είναι το ακόλουθο ιστορικό γεγονός: Παρασκευή και 13 του έτους 1307 συνελήφθησαν οι Ναΐτες ιππότες στη Γαλλία, ύστερα από μυστική εντολή του βασιλιά Φιλίππου Δ', ο οποίος εποφθαλμιούσε τα πλούτη τους.

Φωτογραφία: https://pxhere.com/en/photo/1204105

Πρόκειται φυσικά για έναν ακόμα μύθο έχει επιβιώσει μέσα από πολλές γενεές. Ήδη από το 1928 και ύστερα από πολυάριθμες κλινικές μελέτες, έχει αποδειχθεί πως με το ξύρισμα ή κούρεμα των μαλλιών δεν αλλάζει απολύτως τίποτα στη δομή της τρίχας, καθώς δεν επηρεάζεται η ρίζα της. Πολλοί επίσης αποδίδουν την τριχόπτωση της κεφαλής στη χρήση καπέλου, κράνους, φαρμάκων, σεσουάρ κτλ, κάτι που φυσικά πρόκειται για άλλο έναν μύθο.

Και αυτό γιατί η χρήση των παραπάνω σε καθημερινή βάση, ταλαιπωρούν και αφυδατώνουν μεν το τριχωτό της κεφαλής, αλλά από τη στιγμή που η ρίζα της τρίχας βρίσκεται μέσα στο δέρμα και δεν επηρεάζεται, δεν ευθύνονται για μια ενδεχόμενη τριχόπτωση. Ο βασικότερος παράγοντας, σύμφωνα με τους δερματολόγους, που επηρεάζει την ρίζα της τρίχας, προκαλώντας το φαινόμενο αλωπεκίας είναι ο γενετικός. Oι κληρονομικοί παράγοντες ευθύνεται για το 95% της ανδρικής αλωπεκίας, ή οποία σε ορισμένες περιπτώσεις πλήττει και τον γυναικείο πληθυσμό.

Αν και η τριχόπτωση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ακόμα οριστικά, οι επιστήμονες προτείνουν μια σειρά από μέτρα τα οποία μπορούν να περιορίσουν εν μέρη το συγκεκριμένο φαινόμενο. Αυτά είναι:

1. Λούσιμο μαλλιών 2-3 φορές την εβδομάδα, ώστε το τριχωτό να είναι καθαρό από ρύπους και ιδρώτα, που δεν του επιτρέπουν να αναπνεύσει.
2. Ευεργετικά αποτελέσματα έχει επίσης το μασάζ, επειδή τονώνει τη μικροκυκλοφορία του αίματος.
3. Αποφυγή ντεκαπάζ και δυνατές βαφές. Στη θέση τους να προτιμήσουμε τις ανταύγειες, που δεν εφαρμόζονται στις ρίζες.
4. Ισορροπημένη διατροφή.
5. Χρήση της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής. Τα φάρμακα (φιναστερίδη, μινοξιδίλη) σταματούν σε ποσοστό 80-85% την τριχόπτωση και επιτυγχάνουν κατά 60-65% την επανεμφάνιση τριχοφυΐας, με την προϋπόθεση όμως ότι χρησιμοποιούνται εφ’ όρου ζωής.

Φωτογραφία: https://www.pexels.com/photo/a-man-in-barber-shop-4625632/

Μόνο τα κουνούπια θηλυκού γένους μας τσιμπούν καθώς χρειάζονται το αίμα για να ωριμάζουν τα αβγά τους. Τα αρσενικά από την άλλη, τσιμπούν μόνο φυτά. Υπάρχουν καταγεγραμμένα πάνω από 2500 είδη κουνουπιών, τα οποία και μεταφέρουν πάνω από 100 θανατηφόρες ασθένειες: Ελονοσία, κίτρινος πυρετός, δάγγειος πυρετός ελεφαντίαση, εγκεφαλίτιδα είναι μερικές εξ αυτών. Ακόμα και σήμερα τα κουνούπια σκοτώνουν έναν άνθρωπο κάθε 12 δευτερόλεπτα. Σε όλη την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας έχει υπολογιστεί πως τα κουνούπια έχουν εξοντώσει περίπου 45.000.000.000 ανθρώπους.

Το παράδοξο είναι ότι μέχρι τα τέλη του 19ου, κανείς δεν είχε την παραμικρή υποψία ότι τα κουνούπια είναι επικίνδυνα. Πολύ λίγα είδη κουνουπιών τσιμπούν ολόκληρη την ημέρα. Τα περισσότερα, τσιμπούν κυρίως τις νυχτερινές ώρες και τις πρώτες πρωινές και αυτό γιατί η ενεργητικότητά τους εξαρτάται κυρίως από την θερμοκρασία και την υγρασία του αέρα. Τα κουνούπια προσελκύονται από την κίνηση, από την σωματική θερμότητα, από την υγρασία και το διοξείδιο του άνθρακα που εκπνέει με την αναπνοή του κάθε άνθρωπος. Το σφύριγμα τους προέρχεται από το συγχρονισμένο τους φτερούγισμα.

Φωτογραφία: https://pixnio.com/de/tiere/insekten-ungeziefer/moskito/up-close-details-bild-moskito

.

Η ιδέα της δημιουργίας στρατοπέδων συγκέντρωσης προέρχεται από την Ισπανία. Από τον 16ο αιώνα όπου άρχισε η ευρωπαϊκή αποικιοκρατία, η Ισπανία είχε υπό τον έλεγχό της, μεταξύ των άλλων, πολλές χώρες της Αφρικής και της Αμερικής. Μια από αυτές ήταν και η Κούβα (Κεντρική Αμερική). Το 1895, σε μια προσπάθεια να κρατήσουν την Κούβα υπό τον έλεγχό τους από τους εξαγριωμένους κατοίκους της περιοχής, σκέφτηκαν να συγκεντρώσουν τους πολίτες της χώρας σε ένα μέρος, ώστε να μπορούν να τους ελέγχουν.

Η προσπάθειά τους ωστόσο απέτυχε και τρία χρόνια αργότερα αποχώρησαν από το νησί. Για την ιστορία, το καθεστώς κατοχής πέρασε στις Η.Π.Α. μέχρι την επανάσταση του Φιντέλ Κάστρο το 1959. Παρά την αποτυχία των Ισπανών, η ιδέα άρεσε στους Βρετανούς, οι οποίοι την εφάρμοσαν στις αφρικανικές τους αποικίες, με τα ίδια όμως αποτελέσματα. Ενστερνιζόμενοι τους Βρετανούς, μετά από σύντομο χρονικό διάστημα οι Γερμανοί έφτιαξαν τα πρώτα τους στρατόπεδα συγκέντρωσης, προσπαθώντας να αποικίσουν τη Νοτιοδυτική Αφρική. Το διάστημα 1904-1907 πέθαναν εκεί 100.000 Αφρικανοί. Ο ΟΗΕ θεωρεί ότι αυτή ήταν η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα.

Φωτογραφία: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:AuschwitzBirkenau_13.jpg

 

Ο «Καιάδας» ήταν στην αρχαιότητα ένας μεγάλος γκρεμός έξω από την πόλη της Σπάρτης. Σύμφωνα με την παράδοση, εκεί έριχναν οι Σπαρτιάτες τους καταδικασμένους σε θάνατο κακούργους, τους αιχμαλώτους πολέμου αλλά και τα ασθενικά βρέφη. Ωστόσο, δεν έχει αποδειχθεί ότι οι Λακεδαιμόνιοι έριχναν όντως στον Καιάδα βρέφη, που θεωρούσαν ότι δεν πληρούν τα κριτήρια της ευγονικής φυλής τους. Μέχρι και σήμερα, οι ερευνητικές προσπάθειες στο σημείο γνωστό ως «Καιάδας», δεν μπόρεσε να τεκμηριώσει την παρουσία οστών βρεφών ή μικρών παιδιών. Έχει εντοπιστεί όμως μεγάλος αριθμός σκελετικών ευρημάτων, τα οποία ανήκουν κατά κύριο λόγο σε άνδρες βιολογικής ηλικίας 18-35 ετών, κάτι που σημαίνει πως η τιμωρία του Καιάδα δεν συμπεριέλαβε βρέφη και παιδιά.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Αρχαιολογίας Κύριο Θέμελη, ο Καιάδας πρέπει να χρησιμοποιήθηκε από τους Σπαρτιάτες, κυρίως, στη διάρκεια των μεσσηνιακών πολέμων (8ος-5ος αι. π.Χ.) για τον «καταποντισμό» των εχθρών τους ή και κοινών καταδίκων. Ο καθηγητής Κύριος Πίτσιος (μέλος της ερευνητικής ομάδας), τονίζει ότι τα ευρήματα καταρρίπτουν το μύθο. Αναφέρει ότι είναι λίγες και πολύ γενικές οι αναφορές, από την αρχαιότητα στη συγκεκριμένη διαδικασία και ότι ο μύθος δημιουργήθηκε τα νεότερα χρόνια.

Φωτογραφία: https://snl.no/Agoge

Ο βακαλάος μπήκε στο τραπέζι μας τον 15ο αιώνα και απέκτησε τη δική του θέση στο εθνικό μας εδεσματολόγιο. Παρόλο που η περίοδος της Σαρακοστής αποτελεί παράλληλα και περίοδο νηστείας, η εκκλησία επέτρεψε να υπάρχουν δυο ημέρες όπου θα επιτρέπεται η κατανάλωση ψαριού. Μία από αυτές τις γιορτές είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, όπου παραδοσιακά συνηθίζεται εκείνη την ημέρα να τρώμε μπακαλιάρο με σκορδαλιά. Η δεύτερη ημέρα εξαίρεσης της νηστείας είναι η Κυριακή των Βαΐων. 

Γιατί όμως καθιερώθηκε ο μπακαλιάρος και όχι κάποιο άλλο ψάρι; Παλιά, όσοι ζούσαν σε παραθαλάσσιες περιοχές, δεν είχαν πρόβλημα να τρώνε φρέσκα ψάρια σε καθημερινή βάση. Για τον ορεινό πληθυσμό όμως, η μεταφορά του ψαριού αντιμετώπιζε προβλήματα, μιας και δεν υπήρχαν τα μέσα μεταφοράς του φρέσκου ψαριού πριν αυτό αλλοιωθεί. Όταν λοιπόν εισήχθηκε ο μπακαλιάρος τον 15ο αιώνα, ήταν ιδανικός, γιατί ήταν ένα φτηνό ψάρι το οποίο μπορεί να διατηρηθεί και εκτός ψυγείου με τη χρήση αλατιού.

Φωτογραφία: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CF%81%CE%BF%CF%82_-%CE%A3%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%B4%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AC%284463505646%29.jpg