Σύμφωνα με αυτή την θεωρία, το σύμπαν θα σταματήσει κάποια στιγμή να διαστέλλεται.

Ερευνητές από δύο πανεπιστήμια της Ισπανίας, προσπάθησαν να εξηγήσουν γιατί το σύμπαν εμφανίζεται να βρίσκεται σε διαρκή διαστολή. Κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι κάποια στιγμή ο χρόνος θα τελειώσει και θα παγώσει. Τα αποτελέσματα της μελέτης των επιστημόνων υποστηρίζουν ότι η θεωρία της σκοτεινής ενέργειας (αντιβαρύτητα) είναι λανθασμένη και ότι στην ουσία το σύμπαν αντί να διαστέλλεται, βρίσκεται σε κατάσταση επιβράδυνσης.

Επρόκειτο για ένα πείραμα ανίχνευσης εξωγήινης ζωής με αποστολή ειδικών ρομπότ στον Κόκκινο Πλανήτη. 

Τριάντα έξι χρόνια μετά, μια διεθνής ομάδα από μαθηματικούς και άλλους επιστήμονες κατέληξε στο συμπέρασμα ότι εκείνη η αποστολή είχε πράγματι ανακαλύψει ίχνη ζωής στον Άρη. Μάλιστα, ο νευροεπιστήμονας και βιολόγος Τζόζεφ Μίλερ υποστηρίζει ότι δεν χρειάζεται ανθρώπινη αποστολή στον Άρη για να εξακριβωθούν τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής. Αρκεί μια μικροσκοπική κάμερα, για να καταγράψει την κίνηση των βακτηρίων στην επιφάνεια του πλανήτη.

Μια αόρατη ασπίδα που μας προστατεύει ανακάλυψαν οι επιστήμονες σε απόσταση μόλις 11.500 χιλιομέτρων από τη γη.

Oμάδα επιστημόνων από το πανεπιστήμιο Boulder στο Κολοράντο (Η.Π.Α.) ανακάλυψαν τον «μανδύα» αλά Star Trek σε απόσταση 11.500 χιλιομέτρων πάνω από την ατμόσφαιρα της Γης (στις ζώνες ακτινοβολίας Van Allen). Ο μανδύας αυτός, μπλοκάρει τα λεγόμενα «δολοφονικά» ηλεκτρόνια τα οποία ταξιδεύουν σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός και είναι ικανά να προκαλέσουν όχι μόνο βλάβες, αλλά και να θέσουν σε κίνδυνο τους αστροναύτες.

Οι δυνητικά φιλόξενοι για ζωή πλανήτες είναι πολύ περισσότεροι από όσους πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες.

Οι εκτιμήσεις των Αμερικανών αστρονόμων, που βασίζονται σε παρατηρήσεις εξωπλανητών, δείχνουν ότι περίπου 1 στα 5 άστρα, σαν τον Ήλιο μας στο γαλαξία (ποσοστό 22%), διαθέτουν τουλάχιστον έναν πλανήτη παρόμοιο σε μέγεθος και συνθήκες με τη Γη, ο οποίος βρίσκεται στη λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη».

Μια πτώση μετεωρίτη ίσως καταστρέψει  το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη μας.

Επιστήμονες της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διαστήματος (NASA), προβλέπουν ότι στις 16 Μαρτίου του 2880 ένας τεράστιος αστεροειδής ονόματι 1950 DA ενδέχεται να προσκρούσει στην επιφάνεια της Γης. Ο αστεροειδής έχει διάμετρο ενός χιλιομέτρου και παρόλο που η πιθανότητα πρόσκρουσης με τον πλανήτη μας είναι μόλις μια στις 300, το ποσοστό αυτό είναι 50% υψηλότερο από κάθε άλλον από τους δυνητικά επικίνδυνους αστεροειδείς.

Στο συγκεκριμένο ερώτημα σχεδόν κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με απόλυτη βεβαιότητα.

Είναι το Σύμπαν άπειρο ή απλά μήπως είναι τόσο μεγάλο που αδυνατούμε να προσδιορίσουμε το μέγεθός του; Σίγουρα είναι ό,τι μεγαλύτερο υπάρχει και γνωρίζουμε. Όμως πόσο μεγάλο; Μήπως τελικά το Σύμπαν είναι μια ολότητα χωρίς άκρες (π.χ. σφαιρικό σχήμα όπως η Γη) που όμως δεν είναι απέραντη; Μήπως ζούμε μέσα σε μια προσομοίωση;

Ομάδα Αμερικανών αστρονόμων προσπάθησε να υπολογίσει τον συνολικό αριθμό των πλανητών που υπάρχουν μόνο στον γαλαξία μας.

Οι ερευνητές επικέντρωσαν την προσοχή τους σε ένα πλανητικό σύστημα που ανακαλύφθηκε πρόσφατα. Το θεωρούν αντιπροσωπευτικό των πλανητικών συστημάτων που σχηματίζονται στον Γαλαξία μας. Δεν μπορούν φυσικά να δώσουν με ακρίβεια έναν αριθμό, αλλά δίνουν μια τάξη μεγέθους αναφέροντας ότι υπάρχουν τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια πλανήτες.

Γεωχημικοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι οι «σπόροι» της ζωής προήλθαν από τον Άρη.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Γεωχημείας Στίβεν Μπένερ ένα συγκεκριμένο είδος ύλης κρίσιμο για τη δημιουργία ζωής ήταν και είναι ακόμα διαθέσιμο μόνο στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη. Μάλιστα, υποστηρίζει οι «σπόροι» της ζωής έφθασαν στη Γη υπό βροχή μετεωριτών που προήλθαν από τον Άρη ή από υλικά που εκτοξεύτηκαν μετά από έκρηξη ηφαιστείων.

Οι μεγάλοι γαλαξίες του Σύμπαντος δεν φτιάχνουν δικά τους άστρα αλλά «τσιμπολογούν» κοντινούς τους γαλαξίες.

Αυστραλοί ερευνητές (πάνω από 90 επιστήμονες πήραν μέρος), αφού μελέτησαν πάνω από 22.000 γαλαξίες βρήκαν ότι ενώ οι μικρότεροι γαλαξίες είναι πολύ αποτελεσματικοί στη δημιουργία άστρων από αέρια, οι πιο μεγάλοι γαλαξίες παράγουν πάρα πολύ λίγα έως καθόλου άστρα. Αντ' αυτού προτιμούν να μεγαλώνουν ''καταπίνοντας'' άλλους γαλαξίες, που βρίσκονται κοντά σε αυτούς.

Αμερικανοί αστρονόμοι υπολόγισαν το συνολικό φως των πρώτων άστρων. 

Οι αστρονόμοι, χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο «Φέρμι» της NASA, έκαναν την πιο ακριβή μέχρι σήμερα μέτρηση του φωτός όλων των άστρων, τα οποία έχουν ποτέ λάμψει στο σύμπαν. Οι υπολογισμοί δείχνουν ότι η μέση αστρική πυκνότητα είναι περίπου 1,4 άστρα ανά 100 δισεκατομμύρια κυβικά έτη φωτός. Αυτό σημαίνει ότι η μέση απόσταση ανάμεσα στα άστρα του σύμπαντος είναι περίπου 4.150 έτη φωτός.

Εάν υπάρχει σχέση, θα έχει σημαντικές συνέπειες στη φυσική, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα

Αν σχετίζονται, θα επηρεάσει ένα πλήθος από κλάδους όπως είναι για παράδειγμα αυτός της κοσμολογίας, όπου ήδη ερευνάται η πιθανότητα της σύνδεσης του πεδίου Χιγκς με το πεδίο πληθωρισμού που προκάλεσε την εκθετική διαστολή του Σύμπαντος τις πρώτες στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη ή τη διερεύνηση του ρόλου που μπορεί να έχει το πεδίο Χιγκς στην επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος σήμερα.

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία του γαλαξία Μ51Α. 

Λόγω του σχήματός του, οι επιστήμονες του έχουν προσδώσει το όνομα «Γαλαξίας της Δίνης». Ο σπειροειδής γαλαξίας διαθέτει ιδιαίτερα καθαρή δομή βραχιόνων για αυτό και μοιάζει με μια κοσμική δίνη. Όπως αναφέρει η NASA, ο γαλαξίας βρίσκεται σε απόσταση 30 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη γη. Η διάμετρός του είναι 60 χιλιάδες έτη φωτός.

Ομάδα επιστημόνων του Trinity College στο Δουβλίνο (Ιρλανδία) μελέτησε τις βροχές πλάσματος που ξεσπούν στον Ήλιο.

Οι ειδικοί  τις ονομάζουν «στεμματικές βροχές» και αποτελούνται από πλάσμα. Με τον όρο «πλάσμα» περιγράφεται η κατάσταση της ύλης στην οποία αυτή δεν λαμβάνει συγκεκριμένο όγκο και σχήμα που να οφείλεται στην ίδια (όπως συμβαίνει στα αέρια). Επιπλέον, τα ηλεκτρικά φορτισμένα ατομικά σωματίδια της ύλης (ιόντα και ηλεκτρόνια), βρίσκονται ελεύθερα και όχι σε μοριακούς δεσμούς.

Το Discovery Channel δημιούργησε ένα video όπου μπορείτε να δείτε τι θα γίνει στη Γη αν ένας αστεροειδής 500 χιλιομέτρων πέσει στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Ένα εκπληκτικό κοσμικό φαινόμενο εξελίσσεται σε απόσταση πέντε δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. 

Τέσσερα τεράστια γαλαξιακά σμήνη βρίσκονται σε διαδικασία συγχώνευσης. Όταν ολοκληρωθεί, θα σχηματιστεί ένα γαλαξιακό σμήνους που θα αποτελείται από χιλιάδες γαλαξίες. Το φαινόμενο εντοπίστηκε αρχικά από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble.

Επιστήμονες της NASA δήλωσαν ότι το 2040 η Γη θα συγκρουστεί (πιθανόν) με τον αστεροειδή 2011 AG5.

Η καταστροφή θα συμβεί την 5η Φεβρουαρίου με τον αστεροειδή, του οποίου το μήκος είναι περίπου 150 μέτρα. Η πιθανότητα να συμβεί είναι 1 στις 625, και παρόλο που φαίνεται μικρή, είναι πολλές φορές μεγαλύτερη από κάθε άλλον αστεροειδή που μας απειλεί άμεσα. 

Εντοπίστηκε στα όρια του ορατού σύμπαντος, σε απόσταση 10,7 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. 

Η ανακάλυψη αυτή ανατρέπει τα δεδομένα, καθώς οι αστρονόμοι πίστευαν ότι είναι αδύνατο να υπάρξει γαλαξίας με τόσο καλοσχηματισμένους σπειροειδείς βραχίονες στην ταραχώδη πρώιμη ηλικία του σύμπαντος. Τότε, συγκρούονταν τα κοσμικά νέφη και τα αστρικά σώματα, γεγονός που δεν άφηνε εύκολα περιθώριο για συμμετρικές γαλαξιακές δομές. Στους σπειροειδής γαλαξίες εντάσσεται και ο δικός μας. 

Περίπου 4.700 αστεροειδείς εκτιμάται από την NASA ότι συνιστούν πιθανό κίνδυνο για τη Γη, καθώς βρίσκονται σε τροχιές κοντά σε αυτήν.

Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου της NASA, πολλοί από αυτούς βρίσκονται σε τροχιές μικρότερη των 8.000.000 χιλιομέτρων από τη Γη. Με διάμετρο μεγαλύτερη των 100 μέτρων, είναι ικανοί να διαπεράσουν την γήινη ατμόσφαιρα και να προκαλέσουν μεγάλες καταστροφές, μέχρι και την εξαφάνιση του ανθρώπινου πολιτισμού.

Οι προσομοιώσεις δείχνουν ότι η ανάπτυξη του Σύμπαντος έχει επίσης κοινά χαρακτηριστικά με την ανάπτυξη του Internet.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας υποστηρίζουν ότι ορισμένοι βασικοί φυσικοί νόμοι ελέγχουν την ανάπτυξη μικρότερων αλλά και μεγαλύτερων συστημάτων τα οποία ξεκινούν από την ηλεκτρική δραστηριότητα στον ανθρώπινο εγκέφαλο, επεκτείνονται στη λειτουργία και ανάπτυξη του Internet και φτάνουν μέχρι την επέκταση των γαλαξιών.

Ο εν λόγω αριθμός αφορά μόνο τους πλανήτες που βρίσκονται στο γαλαξία μας.

Η νέα γενιά επίγειων και διαστημικών τηλεσκοπίων, επιτρέπει στους επιστήμονες να μελετούν με όλο και μεγαλύτερη λεπτομέρεια το σύμπαν. Έτσι, έχουν διεξαχθεί πολλές μελέτες σε μια προσπάθεια, μεταξύ των άλλων, να εξακριβωθεί ο αριθμός των πλανητών του γαλαξία μας που έχουν παρόμοιο μέγεθος με αυτό της Γης. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι το μέγεθος της Γης είναι ιδανικό για την ανάπτυξη ζωής.