Η ιστορία του κέτσαπ
Την πρώτη καταγεγραμμένη μορφή σάλτσας τη συναντάμε στην αρχαία Ρώμη, όπου οι Ρωμαίοι την ονόμαζαν «liquamen».
Ήταν μια σάλτσα που συνόδευε κυρίως τα ψάρια και παρασκευαζόταν από ξίδι, λάδι, πιπέρι και πολτό από αποξηραμένες αντζούγιες. Τον 17ο αιώνα, οι Κινέζοι απολάμβαναν κι αυτοί τα ψάρια τους συνοδεία μιας πικάντικης σάλτσας από αντζούγιες, καρύδια, μανιτάρια και φασόλια, την οποία ονόμαζαν ke-tsiap ή kecap.
Η σάλτσα τους γινόταν με τον καιρό ιδιαίτερα δημοφιλής στη Σιγκαπούρη και στη Μαλαισία, απ’ όπου ύστερα οι Βρετανοί ναυτικοί την διέδωσαν στην Αγγλία. Εκεί πήρε το όνομα ketchup, καθώς και ιδιαίτερη θέση σε όλα τα βιβλία μαγειρικής. Οι ντομάτες προστέθηκαν στο μείγμα το 1790, στη Νέα Αγγλία των ΗΠΑ. Το 1876, ο Henry J. Heinz κάνει την πρώτη μαζική παραγωγή κέτσαπ, την εμφιαλώνει και κατακλύζει την αγορά, με το διαφημιστικό μότο: «Ευλογημένη ανακούφιση για τη Μητέρα και τις άλλες νοικοκυρές του σπιτιού».
Από τότε, η συνταγή της σάλτσας παραμένει η αναλλοίωτη. Οι ντομάτες, μεταξύ των άλλων, είναι πλούσιες σε λυκοπένιο, ένα καροτενοειδές (φυσική χρωστική ουσία) που τους δίνει το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα και λειτουργεί ως εξαιρετικό αντιοξειδωτικό κατά του καρκίνου, των καρδιακών παθήσεων και των ελεύθερων ριζών. Απορροφάται καλύτερα από τα μαγειρεμένα προϊόντα ντομάτας που περιέχουν λίπος, μιας και είναι λιποδιαλυτό.
.
...επιμέλεια: Ελευθερία Τζώη
0Comments
Δημοσίευση σχολίου
γράψε το σχόλιό σου...