Ο βακαλάος μπήκε στο τραπέζι μας τον 15ο αιώνα και απέκτησε τη δική του θέση στο εθνικό μας εδεσματολόγιο. Παρόλο που η περίοδος της Σαρακοστής αποτελεί παράλληλα και περίοδο νηστείας, η εκκλησία επέτρεψε να υπάρχουν δυο ημέρες όπου θα επιτρέπεται η κατανάλωση ψαριού. Μία από αυτές τις γιορτές είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, όπου παραδοσιακά συνηθίζεται εκείνη την ημέρα να τρώμε μπακαλιάρο με σκορδαλιά. Η δεύτερη ημέρα εξαίρεσης της νηστείας είναι η Κυριακή των Βαΐων. 

Γιατί όμως καθιερώθηκε ο μπακαλιάρος και όχι κάποιο άλλο ψάρι; Παλιά, όσοι ζούσαν σε παραθαλάσσιες περιοχές, δεν είχαν πρόβλημα να τρώνε φρέσκα ψάρια σε καθημερινή βάση. Για τον ορεινό πληθυσμό όμως, η μεταφορά του ψαριού αντιμετώπιζε προβλήματα, μιας και δεν υπήρχαν τα μέσα μεταφοράς του φρέσκου ψαριού πριν αυτό αλλοιωθεί. Όταν λοιπόν εισήχθηκε ο μπακαλιάρος τον 15ο αιώνα, ήταν ιδανικός, γιατί ήταν ένα φτηνό ψάρι το οποίο μπορεί να διατηρηθεί και εκτός ψυγείου με τη χρήση αλατιού.

Φωτογραφία: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CF%81%CE%BF%CF%82_-%CE%A3%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%B4%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AC%284463505646%29.jpg

Έχει καταγραφεί περίπτωση γατών που έχουν πέσει από τον 30ο όροφο χωρίς να πάθουν την παραμικρή σωματική βλάβη. Από την άλλη, έχει πέσει γάτα από τον 5ο όροφο και τραυματίστηκε σοβαρά. Πως εξηγούνται οι δυο αυτές αντιφατικές καταστάσεις; Η γάτα, όταν πέφτει από ένα υπερυψωμένο σημείο, όσο ψηλό και αν είναι αυτό, δεν μπορεί να ξεπεράσει την ταχύτητα των 100 km/h. Η αντίσταση του αέρα προβάλει εμπόδιο στην ανάπτυξη μεγαλύτερων ταχυτήτων. 

Σε αυτήν την ταχύτητα, οι γάτες προλαβαίνουν να ανοίξουν το σώμα τους σαν αλεξίπτωτο και να πέσουν στην γη όπως οι σκίουροι. Οι σκίουροι, κατά την πτώση τους, «τεντώνουν» με τέτοιο τρόπο το σώμα τους, ώστε η προσγείωση να γίνει όσο πιο ομαλή γίνεται. Για να προλάβει να λειτουργήσει ο αντίστοιχος μηχανισμός προσγείωσης μιας γάτας, χρειάζονται περίπου 25 μέτρα, δηλαδή όσο είναι το ύψος μιας 7όροφης πολυκατοικίας. Σε οποιοδήποτε σημείο κάτω από το συγκεκριμένο ύψος, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα τραυματισμού.

Φωτογραφία: https://scholarlycommons.pacific.edu/kam-photos/1889/

Τα πουλιά όχι μόνο πετούν σε σχήμα V αλλά, επιπλέον, κάθε πουλί πετά και ελαφρώς ψηλότερα από αυτά που προπορεύονται. Ο κύριος λόγος του σχηματισμού τύπου V είναι η εξοικονόμηση ενέργειας. Σε κάθε φτερούγισμα, ο αέρας που περνά από τα φτερά των πουλιών, δημιουργεί μια μικρή αεροδυναμική ανυψωτική δύναμη πίσω από το καθένα, διευκολύνοντας τις πτητικές επιδόσεις αυτών που ακολουθούν. Έτσι, όσο πιο πίσω στο σμήνος πετά ένα πουλί, τόσο λιγότερη ενέργεια καταναλώνει. Η εξοικονόμηση ενέργειας, που μεταφράζεται με αραιότερο χτύπημα των φτερούγων, είναι κομβικής σημασίας για την επιβίωση τους λόγω των τεράστιων αποστάσεων που διανύουν.

Σε όλη τη διάρκεια πτήσης τους, οι ρόλοι του κάθε πουλιού κατανέμονται λειτουργικά και ισόνομα: Ανά διαστήματα, τα κουρασμένα πουλιά των μπροστινών σειρών, αλλάζουν θέση με τα ξεκούραστα των πίσω, τα οποία πλέον αναλαμβάνουν το «πηδάλιο» του πληρώματος. Η πιο πλεονεκτική θέση στα σκέλη του V, θεωρείται και είναι ο ενδιάμεσος χώρος, καθώς εκτός από λιγότερη κατανάλωση ενέργειας, παρέχει στα πουλιά και μια δικλίδα ασφαλείας σε περίπτωση επίθεσης από κάποιο ιπτάμενο αρπακτικό. Εκεί πετούν συνήθως τα νεαρά πουλιά της οικογένειας, μέχρι να εξοικειωθούν -μεταξύ άλλων- και με την λειτουργία του σμήνους.

Φωτογραφία: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:V_Formation_For_The_Pelicans.P%C3%A9licans_en_formation_V_au_dessus_de_la_Plage…-_panoramio.jpg