Ο εκκωφαντικός θόρυβος και η δύναμη του νερού που πέφτει ψηλά από τις πλαγιές και το φως που αντανακλάται και «χορεύει» δημιουργώντας εκπληκτικά χρώματα, συνθέτουν ένα υπέροχο φυσικό τοπίο καταρρακτών.
- Home
- All posts
Κι όμως υπάρχουν τροφές οι οποίες δεν έχουν ημερομηνία λήξης.
Πολλοί επιστήμονες συνηθίζουν να αποκαλούν τα συγκεκριμένα προϊόντα «βρυκόλακες», καθώς υποστηρίζουν ότι έχουν αρχή αλλά όχι τέλος. Μια από τις βασικές τους ιδιότητες είναι ότι διατηρούν σχεδόν όλες τις θρεπτικές τους αξίες, όσα χρόνια και αν περάσουν. Οι τροφές αυτές είναι:
Πολλοί επιστήμονες συνηθίζουν να αποκαλούν τα συγκεκριμένα προϊόντα «βρυκόλακες», καθώς υποστηρίζουν ότι έχουν αρχή αλλά όχι τέλος. Μια από τις βασικές τους ιδιότητες είναι ότι διατηρούν σχεδόν όλες τις θρεπτικές τους αξίες, όσα χρόνια και αν περάσουν. Οι τροφές αυτές είναι:
Ορισμένα είναι επιθετικά, ενώ άλλα πολύ ντροπαλά. Κάποια δεν φοβούνται να ξανοιχτούν, ενώ άλλα κρύβονται στους τοίχους.
Οι επιστήμονες προσπαθούν πλέον να καταλάβουν τις διαστάσεις της προσωπικότητας των εντόμων και κατά πόσο τα μέλη του ίδιου είδους μπορεί να διαφέρουν στην ιδιοσυγκρασία. Για παράδειγμα, οι μέλισσες που ψάχνουν για νέες φωλιές, έχουν μια πολύ ισχυρή τάση να αναζητούν και τροφή. Αυτό υποδεικνύει ότι τα διάφορα μέλη ενός είδους είναι προγραμματισμένα (είτε γενετικά, είτε βάσει άλλων παραγόντων) με τέτοιο τρόπο, ώστε να εκδηλώνουν την τάση τους για εξερεύνηση.
Για τον κατασκευαστή αυτό σημαίνει αφενός φθηνότερη παραγωγή, αφετέρου διασφάλιση της κατανάλωσης, στο μέτρο που ο καταναλωτής αναγκάζεται να αγοράσει τα νέα προϊόντα και τις νέες υπηρεσίες, τις οποίες προσφέρει ο κατασκευαστής. Το καταναλωτικό κοινό βιώνει άμεσα τις αρνητικές συνέπειες, καθώς εθίζεται στην κατανάλωση, θεωρώντας την κάτι το φυσικό.
Οι αισθήσεις μας είναι η πηγή των περισσότερων ονείρων, είτε πρόκειται για εφιάλτες είτε όχι.
Αποτελούν σπουδαίο εσωτερικό σύμμαχο που μας φέρνει πληρότητα και ισορροπία. Αρνητικά ή όχι τα όνειρα είναι μια συνήθης καθημερινότητα για όλους, ενώ 10 από αυτά είναι κοινά για τους περισσότερους από εμάς:
Αποτελεί ένα Θέμα που βασανίζει την ανθρώπινη κοινότητα περισσότερο από έναν αιώνα.
Πρώτος έθιξε το θέμα το 1907 Αμερικανός γιατρός Duncan Macdugall του Haverhill της Μασαχουσέτης, ο οποίος έκανε το μακάβριο πείραμα να μετράει το βάρος των ασθενών του λίγο πριν πεθάνουν, και αμέσως μετά το θάνατό τους. Τα αποτελέσματα ήταν πάντα τα ίδια: 21 γραμμάρια ήταν αυτά που έχανε ο κάθε νεκρός αμέσως μετά το θάνατο του. Μη έχοντας να δώσει κάποια άλλη επιστημονική εξήγηση, ο γιατρός υπέθεσε ότι τα 21 γραμμάρια είναι το βάρος της ψυχής.