- Home
- All posts
Η επικρατέστερη θεωρία θέλει τις γάτες να έλκονται από τα κουτιά, επειδή τους προσφέρουν ένα ασφαλές περιβάλλον από πιθανούς κινδύνους. Η κτηνίατρος Claudia Vinke από το πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης (Ολλανδία), ανακάλυψε ότι οι γάτες που έχουν κουτιά, συνηθίζουν γρηγορότερα το νέο τους περιβάλλον σε σχέση με αυτές που δεν έχουν κουτιά, καθώς αυτά λειτουργούσαν ενισχυτικά στους μηχανισμούς άμυνάς τους.
Παρόλο που ιστορικά δεν είναι εξακριβωμένο ότι πρόκειται για αληθινό γεγονός, το μήνυμά των ευχών δεν παύει να είναι άκρως διδακτικό.
Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος βρισκόταν στην επιθανάτια κλίνη, κάλεσε τους στρατηγούς του και τους ζήτησε να πραγματοποιήσουν τις τρεις τελευταίες του επιθυμίες, όταν αυτός πια θα έχει πεθάνει. Αυτές είναι: 01. Να μεταφερθεί η σορός του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής. 02. Οι θησαυροί που είχε αποκτήσει να σκορπιστούν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του. 03. Να μείνουν τα χέρια του ελεύθερα να λικνίζονται στον αέρα, καθώς μεταφέρεται προς τον τάφο, για να είναι στη θέα όλων.
Βρετανοί ερευνητές φαίνεται πως ξετύλιξαν το κουβάρι του εν λόγω μυστηρίου.
Οι Βρετανοί ερευνητές ανακάλυψαν πως είναι πολύ πιο εύκολο να χειριστεί κανείς τα υγρά αντικείμενα όταν τα δάχτυλά του είναι «τσαλακωμένα», παρά όταν αυτά είναι λεία και στεγνά. Αυτή η αντίδραση του οργανισμού μας, αναπτύχθηκε μάλλον στην διάρκεια της εξέλιξής μας, όταν και παρουσιάστηκε η ανάγκη για εύρεση τροφής στα υγρά περιβάλλοντα.
Μια περίεργη σχέση έχει αναπτυχθεί μεταξύ ενός σκύλου ράτσας Colley και μιας μικρής αλεπούς.
Η αλεπού, που της δόθηκε το όνομα Dinozzo, σώθηκε από θαύμα όταν η μητέρα του χτυπήθηκε από ένα αυτοκίνητο και ενώ ήταν μόλις τριών εβδομάδων. Ευτυχώς, οι Werner και Angelika Schmaing βρήκαν την αλεπού και την πήραν στο σπίτι τους. Γρήγορα, ο σκύλος τους η Ziva, άρχισε να την προσέχει και να μην την αφήνει στιγμή στιγμή μόνη της, προσέχοντας και την παραμικρή κίνησή της.
Η συγκεκριμένη φράση προήλθε από τους σκληρούς φόρους που πλήρωναν οι Έλληνες την περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Οι επιβληθέντες φόροι την περίοδο της Τουρκοκρατίας δεν ήταν μόνο αναρίθμητοι, αλλά και άνισοι. Εκτός του φόρου της δεκάτης και της κατοχής ιδιοκτησιών, κάθε οικογένεια αναγκαζόταν να καταβάλλει χωριστά φόρο καπνού, δασμών γάμου, δούλου, καταλυμάτων, επαρχιακών εξόδων, καφτανιών, καρφοπετάλλων και άλλων πολλών εκτάκτων φόρων.