Αντίθετα, σύμφωνα με έρευνα, ο ανδρικός εγκέφαλος φαίνεται να είναι δικτυωμένος με τρόπο ώστε να αποκρυπτογραφεί ευκολότερα τα συναισθήματα άλλων ανδρών. Το χαρακτηριστικό αυτό θεωρείται ότι είχε σημαντική εξελικτική χρησιμότητα, αφού αποτελούσε πιθανόν «κλειδί» για την επιβίωση στους άγριους καιρούς της επικράτησης του ισχυρότερου αρσενικού.
- Home
- All posts
Ήξερες ότι τα πιο διαδεδομένα κατοικίδια ζώα είναι οι σκύλοι και οι γάτες;
Όσοι έχουν κατοικίδιο βλέπουν στους τριχωτούς φίλους τους έναν έμπιστο σύντροφο, με τον οποίο μπορούν να μοιραστούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στον εργασιακό τους χώρο, τις οικονομικές τους ανησυχίες, τα πιο βαθιά τους μυστικά, ακόμη και τους προβληματισμούς τους γύρω από τις ερωτικές τους σχέσεις. Ισχύει αυτό όμως για όλους;
Μπορεί να αποτελούν επί χρόνια αντικείμενο χλευασμού για τις νοητικές τους ικανότητες, οι ειδικοί όμως καταρρίπτουν τον αστικό μύθο.
Ερευνητές στις ΗΠΑ εντόπισαν τον μηχανισμό που οδηγεί στην εμφάνιση ξανθών μαλλιών. Όπως αναφέρουν ο μηχανισμός αυτός δεν συνδέεται με καμία άλλη βιολογική διεργασία στον άνθρωπο, αλλά αποκλειστικά με το χρώμα των μαλλιών. Ένας ανεπαίσθητος «αναλφαβητισμός» στο DNA (δηλαδή η αλλαγή σε ένα από τα τέσσερα «γράμματα» του γενετικού κώδικα) είναι αρκετός για να εμφανιστούν ξανθά μαλλιά στους ανθρώπους.
«Κανείς δεν γνωρίζει τον Θεό, μέχρι την στιγμή που θα του τον συστήσει κάποιος»
Η θρησκευτικό μονοπάτι που ακολουθεί ο καθένας από εμάς δεν είναι τίποτα άλλο παρά ΘΕΜΑ ΤΥΧΗΣ, αφού εξαρτάται από το που θα γεννηθούμε. Κάθε μέρος «συστήνει» τον δικό του θεό, και κάθε νεογέννητο στιγματίζεται πριν ακόμα γεννηθεί με το πιο μονοπάτι θα ακολουθήσει. Κοιτώντας όμως το θέμα σφαιρικά, προκύπτει το ερώτημα τι είναι αυτό που μας ώθησε στην πίστη σε ένα ανώτερο ον; Τι καθιστά τον Θεό για εμάς απαραίτητο; Εμείς δημιουργήσαμε τον Θεό κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν ή αυτός εμάς;
Ένας καθηγητής φιλοσοφίας, μέσω της εξιστόρησης μιας ιστορίας, αναδεικνύει τι είναι πραγματικά τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μας.
Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο ρώτησε: