Πρόκειται για ακόμα μια δημοσιογραφική πλάνη, καθώς ουδέποτε οι φεμινίστριες έκαψαν τα σουτιέν τους. Ο μοναδικός σκοπός αυτής της παραπληροφόρησης ήταν η δημιουργία κλίματος εντυπωσιασμού, ώστε να πουλήσουν οι εφημερίδες της εποχής περισσότερες φυλλάδες. Η περίοδος μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο ήταν μια περίοδος που μεταξύ άλλων, οι γυναίκες μάχονταν για την καλύτερη αντιμετώπισή τους από το αντρικό φύλλο. Η ισότητα ήταν μια από τις αξίες που είχαν θέσει ως στόχο. Ωστόσο, την δεκαετία του 70, ο αγώνας τους κορυφώθηκε. 

Αφετηρία στάθηκε ένα γεγονός: Το 1968 διοργανώθηκαν τα ετήσια καλλιστεία για την ανάδειξη της ομορφότερης γυναίκας στην Αμερική. Για αντίδραση όμως, οι γυναίκες έστεψαν ένα πρόβατο ως «Μις Αμερική». Δεν σταμάτησαν όμως εκεί: Στην συνέχεια, από την εξέδρα, έβγαλαν τα σουτιέν και τις γόβες τους, πετώντας τα στο πλήθος που παρακολουθούσε την εκδήλωση. Δεν τα έκαψαν, απλά τα πέταξαν. Ήθελαν να τα κάψουν, αλλά λόγω του ότι βρισκόταν πάνω σε μια ξύλινη εξέδρα, ο κίνδυνος μιας πυρκαγιάς παραμόνευε. Ο υπεύθυνος για τους τίτλους των άρθρων σε μια από τις εφημερίδες όμως, υλοποίησε τη σκέψη τους, και αφού δημιούργησε ένα μυθολογικό υπόβαθρο, χρησιμοποίησε τον τίτλο: «Οι γυναίκες που έκαψαν τα σουτιέν τους».

Φωτογραφία: https://pxhere.com/en/photo/949402

Οι ιπποπόταμοι είναι υπεύθυνοι για τους περισσότερους θανάτους ανθρώπων στην Αφρική. Τα περισσότερα ατυχήματα προέρχονται είτε από κουπιά των βαρκάρηδων, που πετυχαίνουν τους ιπποπόταμους όταν βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια του νερού, είτε όταν οι ιπποπόταμοι βγαίνουν στην στεριά για να βοσκήσουν και πετυχαίνουν ανθρώπους. Οι ιπποπόταμοι, όταν πρόκειται να προστατέψουν τον εαυτό τους και τα μικρά τους γίνονται πολύ ευέξαπτα: Βουτάνε λιοντάρια και τα πνίγουν σε βαθιά νερά, δαγκώνουν κροκόδειλους και τους κόβουν στα δυο, σέρνουν έξω καρχαρίες και τους ποδοπατούν μέχρι θανάτου. Πολύ λίγα ζώα είναι αυτά που τολμούν και τα βάζουν μαζί τους.

Φωτογραφία: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Hippo_%28Hippopotamus_amphibius%29_%2831074902152%29.jpg

Πρώτες οι μέλισσες αντιλήφθηκαν την σφαιρικότητα της γης, μέσω της γλώσσας επικοινωνίας τους που τις καθιστά ικανές να αλληλοενημερώνονται που βρίσκεται το καλύτερο νέκταρ. Οι μέλισσες εμφανίστηκαν στην γη κατά την διάρκεια της κρητιδικής περιόδου, δηλαδή πριν από περίπου 150.000.000 χρόνια. Στην πολύπλοκή τους γλώσσα, ο ήλιος χρησιμεύει ως το σημείο αναφοράς τους. Ακόμα και σε πολύ συννεφιασμένες ημέρες, μπορούν να υπολογίζουν την ακριβή θέση του Ήλιου στην άλλη άκρη του πλανήτη.

Χάρη στον «εσωτερικό χάρτη» που διαθέτουν, μπορούν μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα να συλλέξουν και να επεξεργαστούν τα καιρικά φαινόμενα, έτσι ώστε να αποφασίσουν προς τα που θα κινηθούν. Επίσης, οι μέλισσες, από όλα τα πλάσματα του πλανήτη, είναι το πιο ευαίσθητα όσον αφορά το μαγνητικό πεδίο της γης. Αυτό τις βοηθά όχι μόνο να βρίσκουν τον προσανατολισμό τους, αλλά και για να φτιάχνουν άψογα τις κερήθρες στις κυψέλες τους. Τα παραπάνω φαίνονται ακόμα πιο εντυπωσιακά δεδομένου πως ο εγκέφαλος μιας μέλισσας είναι περίπου 1,5 εκατομμύρια φορές μικρότερος από τον δικό μας.

Φωτογραφία: https://pixahive.com/photo/bee-12/

Όταν κόβουμε ένα κρεμμύδι απελευθερώνεται ένα αέριο που λέγεται Propanethiol S-oxide και είναι ένα οξείδιο του θείου. Στην συνέχεια, το αέριο αυτό αναμειγνύεται με κάποια ένζυμα του κρεμμυδιού και μέσω χημικής αντίδρασης, παράγεται αέριο του θείου, το οποίο όταν φτάνει στα μάτια μας δημιουργεί ένα ήπιο οξύ που τα ερεθίζει. Σαν μηχανισμό άμυνας ο οργανισμός μας, ανοίγει τους δακρυγόνους αδένες ώστε να παραχθούν δάκρυα τα οποίων σκοπός είναι να ξεπλύνουν τον εισβολέα που προκαλεί τον ερεθισμό.

Για να προστατευτούμε από το συγκεκριμένο αέριο όταν κόβουμε κρεμμύδια υπάρχουν πολλές πρακτικές, όπως:

1. Να φοράμε προστατευτικά γυαλιά.
2. Να κόβουμε το κρεμμύδι κάτω από μια τρεχούμενη βρύση. Έτσι, το νερό εμποδίζει την αντίδραση κατά το κόψιμο του κρεμμυδιού και δεν δημιουργείται το αέριο που φτάνει στα μάτια μας.
3. Να τοποθετήσουμε το κρεμμύδι στο ψυγείο για 10 λεπτά πριν το κόψουμε. Με τον τρόπο αυτό, οι χαμηλές θερμοκρασίες επιβραδύνουν την αντίδραση στο κρεμμύδι, οπότε λιγότερο αέριο θα φτάσει στα μάτια μας, το οποίο μπορεί να μην γίνει αντιληπτό.

Συντάκτης: Κυριάκος Αθανασίου

Φωτογραφίες: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Red_onions.jpg

Όχι, αποτελεί μύθο πως η στρουθοκάμηλος κρύβει το κεφάλι της στην άμμο όταν φοβάται. Αν το έκρυβε θα πέθαινε από ασφυξία. Η πραγματικότητα είναι πως η στρουθοκάμηλος, όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι όταν βρίσκονται σε κίνδυνο, το βάζουν στα πόδια. Η στρουθοκάμηλος είναι πολύ γρήγορη, καθώς μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα 65 km/h και να την διατηρήσει για 30 λεπτά (Ο παγκόσμιος ρέκορντμαν στα 100 μέτρα Joussein Bolt τρέχει με 44,72 km/h).

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο συγκεκριμένος μύθος έχει δυο πιθανές εξηγήσεις:

1. Στον τρόπο με τον οποίο μια στρουθοκάμηλος ξαπλώνει στην φωλιά της: Η φωλιά της είναι μια ρηχή τρύπα στο έδαφος και η στρουθοκάμηλος ξαπλώνει με το λαιμό της τεντωμένο μπροστά για να προσέχει μήπως έρθει κανένα αρπακτικό. 
2. Στον βασικό τρόπο με τον οποίο λαμβάνουν την τροφή τους. Οι στρουθοκάμηλοι τρώνε σχεδόν τα πάντα: χαλκό, σίδερο, γυαλί, τούβλα κτλ. Σε έναν ζωολογικό κήπο μάλιστα μια στρουθοκάμηλος είχε καταβροχθίσει ένα ξυπνητήρι, γάντια, μερικά κέρματα και ένα φωτογραφικό φιλμ. Οι στρουθοκάμηλοι στην Ναμίμπια τρώνε ακόμα και διαμάντια. Επίσης τρώνε και πέτρες:  Όταν το κάνουν αυτό, βάζουν το κεφάλι τους μέσα στο χώμα για να φάνε τις πέτρες που είναι μέσα στο έδαφος.

Φωτογραφία: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Ostrich_in_the_crater.jpg

Το πορτραίτο της Μόνα Λίζα που ζωγράφισε ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι δεν είναι το μοναδικό. Ένα δεύτερο πορτραίτο του διάσημου ζωγραφικού πίνακα, ανακαλύφθηκε στις αρχές του 2012, το οποίο ήταν κρυμμένο στις αποθήκες του μουσείου Πράντο στη Μαδρίτη. Οι συντηρητές του μουσείου, ύστερα από ειδική τεχνική επεξεργασία, διαπίστωσαν ότι αυτό που αρχικώς είχε θεωρηθεί ως «ένα ακόμα μεταγενέστερο αντίγραφο της Μόνα Λίζα», είναι στην πραγματικότητα έργο μαθητή του Λεονάρντο ντα Βίντσι.

Ειδικοί εικάζουν πως ο μαθητής ζωγράφιζε τη Μόνα Λίζα παράλληλα με το δάσκαλο του. Και τα δυο έργα δημιουργήθηκαν στη Φλωρεντία την περίοδο της Αναγέννησης, κάπου ανάμεσα στο 1503 και το 1519 μ.Χ. Συγκρίνοντας τα δυο πορτραίτα, προκύπτουν ωστόσο αρκετές διαφορές: Το έργο του Λεονάρντο είναι πιο εξιδανικευμένο με το περίφημο «μειδίαμα» που το χαρακτηρίζει. Από την άλλη, το στοιχείο που κάνει τον πίνακα του μαθητή του ενδιαφέρον, είναι ότι απεικονίζει την Μόνα Λίζα πολύ πιο ανθρώπινη και πιθανότατα πιο κοντά στο πώς ήταν στην πραγματικότητα.

Οι σύγχρονοι ιστορικοί τέχνης εκτιμούν στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ότι και ο πίνακας του Λεονάρντο Ντα Βίντσι και ο πίνακας του μαθητή του, απεικονίζουν τη Λίζα ντελ Τζιοκόντο, σύζυγο του πλούσιου μεταξέμπορου Φρανσέσκο ντελ Τζιοκόντο από τη Φλωρεντία. Tο πορτρέτο είχε παραγγελθεί για να κοσμήσει την καινούργια τους έπαυλη, η μετακόμιση στην οποία συνέπεσε με την γέννηση του δεύτερου γιου τους.

Φωτογραφία: https://snl.no/Mona_Lisa

Τα ποσοστά της κατανάλωσης εμφιαλωμένου νερού αυξάνονται συνεχώς, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, κάθε πολίτης της Ευρώπης καταναλώνει από 80 μέχρι 100 λίτρα εμφιαλωμένου νερού τον χρόνο. Υπάρχουν τρία είδη εμφιαλωμένου νερού: Το επιτραπέζιο νερό, το φυσικό μεταλλικό νερό και το νερό πηγής.

Επιτραπέζιο νερό: Στο επιτραπέζιο νερό επιτρέπεται όχι μόνο να είναι από οποιαδήποτε προέλευση (λίμνη, ποτάμι, γεώτρηση, αφαλατωμένο από την θάλασσα κτλ.) αλλά και η οποιαδήποτε διαδικασία απολύμανσής του. Σκοπός της απολύμανσης είναι να κυμανθούν τα χαρακτηριστικά του νερού μεταξύ των ορίων που έχουν οριστεί από το κράτος, ώστε να είναι ασφαλή για τον κάθε καταναλωτή. Πρακτικά, το εμφιαλωμένο νερό είναι σχεδόν ίδιο με το τρεχούμενο νερό της βρύσης του κάθε σπιτιού.

Φυσικό μεταλλικό νερό: Θεωρείται παγκοσμίως το ανώτερης ποιότητας εμφιαλωμένο νερό. Έχει αποκλειστικά υπόγεια προέλευση. Λόγω του ότι στο μεταλλικό νερό απαγορεύεται η οποιαδήποτε κατεργασία, η εμφιαλίωσή του γίνεται στον τόπο της συλλογής του. Η υπόγεια προέλευση του νερού εξασφαλίζει άλλωστε και την προστασία από μικροβιακά φορτία. Η σύστασή του διαφέρει από αυτήν του επιτραπέζιου νερού, καθώς είναι πιο πλούσιο σε διάφορα μέταλλα και ιχνοστοιχεία, όπως μαγνήσιο, ασβέστιο, κάλιο κ.α. Επίσης σε σχέση με το επιτραπέζιο, το μεταλλικό νερό είναι πιο ακριβό στην τιμή, λόγω της ακριβότερης διαδικασίας λήψεώς του. Μερικά από τα μεταλλικά νερά που κυκλοφορούν είναι τα: Αύρα, Λουτράκι, Ζαγόρι, Βίκος, Κορπή, Ιόλη, Spa, Vittel κ.α.

Νερό πηγής: Συνδυάσει στοιχεία από τα δυο προαναφερθέντα εμφιαλωμένα νερά: Το νερό πηγής έχει μεν υπόγεια προέλευση και δεν κατεργάζεται όπως ακριβώς και το μεταλλικό, αλλά η σύστασή του μοιάζει με αυτήν του επιτραπέζιου, μιας και δεν είναι πλούσιο σε μέταλλα και ιχνοστοιχεία. Στην Ελλάδα, τα εμφιαλωμένα νερά πηγής είναι κυρίως εισαγόμενα. 

Φωτογραφία: https://pxhere.com/en/photo/1579633