Η θεωρία της Σχετικότητας δεν είναι του Αϊνστάιν
Κι όμως, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, ο Albert Einstein δεν θεωρείται ο πατέρας της θεωρίας της Σχετικότητας.
Η θεωρία της Σχετικότητας διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 1632 από τον Γαλιλαίο Γαλιλέι στο βιβλίο του «Διάλογος σχετικό με τα δυο κύρια συστήματα του κόσμου». Η θεωρία του, αντικατέστησε μια θεωρία χιλίων ετών που είχε διατυπωθεί από τον Αριστοτέλη, η οποία υποστήριζε ότι η φυσική κατάσταση όλων των σωμάτων είναι η ηρεμία και ότι όλα τα σώματα έχουν την τάση να επιστρέφουν στην κατάσταση αυτή.
Ο Γαλιλαίος (εικόνα αριστερά), μέσα από τη θεωρία του, υποστήριξε πως η κίνηση ενός σώματος είναι σχετική, και ότι μπορεί να εξεταστεί μόνο σε σχέση με την κίνηση άλλων σωμάτων. Επομένως η κατάσταση ηρεμίας του Αριστοτέλη είναι στην ουσία μια αυταπάτη, καθώς η κίνηση ενός σώματος δεν είναι απόλυτη, αφού μπορεί να προσδιοριστεί μόνο σε σχέση με κάτι άλλο. Ωστόσο, οι απόψεις του επιστήμονα δεν ήταν αλάνθαστες με κάποιες ατέλειες να κάνουν την εμφάνιση τους. Την λύση την έδωσε ένας άλλος επιστήμονα, σχεδόν τρεις αιώνες αργότερα, ο Αλβέρτος Αϊνστάιν.
Ο Αϊνστάιν (εικόνα αριστερά), μελετώντας το έργο του Γαλιλαίου, παρατήρησε πως η θεωρία του δεν ίσχυε για ορισμένες ειδικές περιπτώσεις, όπως είναι λόγου χάρη η κίνηση των σωματιδίων στο κενό με ταχύτητες που πλησιάζουν την ταχύτητα του φωτός. Έτσι, το 1905 δημοσίευσε την «Ειδική θεωρία της Σχετικότητας». Γρήγορα όμως αντιλήφθηκε πως και η δική του θεωρία παρουσίαζε ορισμένα κενά, με σημαντικότερο το ότι δεν επεξηγούσε πλήρως τα βαρυτικά πεδία. Τελικά, δέκα χρόνια αργότερα, το 1915, εξέδωσε τη «Γενική θεωρία της Σχετικότητας», μια θεωρία που είναι αποδεκτή μέχρι και τις ημέρες μας.
Συντάκτης: Ευάγγελος Χόβολος
Πηγές: Το βιβλίο της ολικής άγνοιας (Τζον Λόυντ & Τζον Μίτσινσον, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2007), www.newsbeast.gr, www.newsbomb.gr, www.naftemporiki.gr