Κι όμως το 1969 οι καταρράκτες του Νιαγάρα έμειναν για 5 ολόκληρους μήνες χωρίς νερό. 

Ο λόγος ήταν ότι έπρεπε να εκτελεστούν οι απαραίτητες εργασίες συντήρησης στα καταπονημένα τοιχώματα του καταρράχτη. Η διαδικασία συντήρησης κράτησε από τον Ιούλιο έως τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, χαρίζοντας έτσι την μοναδική ευκαιρία μέχρι σήμερα για μια ματιά στους καταρράκτες χωρίς νερό.

Με τα δυσάρεστα της καθημερινότητάς μας να αυξάνονται, ο τρόπος ζωής των παιδιών παραμένει αναλλοίωτος. Αντιγράφοντας καθημερινά πράγματα τους, μπορούμε να διδαχθούμε να ζούμε την ζωή στο μέγιστο της:

Δίνουν σημασία στην προσπάθεια: Η θέληση και η αντίσταση στην παραίτηση. Η επιμονή τους να σκαρφαλώσουν σε εκείνο το δέντρο όσος χρόνος κι αν χρειαστεί. Η αποφασιστικότητα ότι θα το κάνουν γιατί πολύ απλά το έβαλαν στο μυαλό τους.

Αγαπάνε την ελευθερία: Περπατάνε καθημερινά ξυπόλητα και είναι το πρώτο πράγμα που κάνουν μόλις μπαίνουν στο σπίτι. Πετάνε τα παπούτσια τους, αφήνουν τα πόδια τους να έρθουν σε επαφή με το πάτωμα και μετά κουλουριάζουν στο καναπέ ελεύθερα από δεσμεύσεις.

Βρίσκεται στο East Village της Νέας Υόρκης και σχεδιάστηκε από την επώνυμη εταιρία Turett Collaborative Architects. 

Πρόκειται για ένα διαμέρισμα 223 τ.μ, το οποίο απλώνεται σε 2 ορόφους. Αυτό που το καθιστά ξεχωριστό, είναι μια μεταλλική τσουλήθρα που κάνει τη μετάβαση από τον πάνω στον κάτω όροφο ένα όμορφο παιχνίδι. Φυσικά, υπάρχει και η αντίστοιχη σκάλα για την ανάβαση, αλλά και για την πιο «συντηρητική» κατάβαση.

Στο «Νησί των Χριστουγέννων» τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά γιορτάζονται καλοκαιρινά.

Το άγνωστο στους περισσότερους νησί ανήκει στην Αυστραλία και βρίσκεται στον Ινδικό Ωκεανό, ενώ ξεχωρίζει για τις εκπληκτικές αμμουδιές, τα γαλαζοπράσινα νερά του και τη σημαντική βιοπικοιλότητα. Ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά την ημέρα των Χριστουγέννων του 1643 γι' αυτό και ονομάστηκε Νησί των Χριστουγέννων.

Τα κατανάλωση μήλων μπορεί να διαβρώσει τα δόντια περισσότερο και από τα αναψυκτικά.

Άγγλοι ερευνητές υποστηρίζουν πως δεν έχει σημασία μόνο το τι τρώμε αλλά και το πώς το τρώμε. Οι επιστήμονες από το Οδοντιατρικό Ίδρυμα του King’s College στο Λονδίνο, κατέληξαν στο εν λόγω συμπέρασμα αφού εξέτασαν τη συσχέτιση τροφίμων και διάβρωσης των δοντιών σε περισσότερους από 1.000 άντρες και γυναίκες, ηλικίας 18 έως 30 ετών.

Οι απάνθρωπες τιμωρίες ήταν ένα σύνηθες φαινόμενο στη βυζαντινή εποχή: 

Διαπομπεύσεις, κοπή αυτιών ή μύτης (Η έκφραση «να μου τρυπήσεις τη μύτη» προέρχεται από αυτή τη μορφή τιμωρίας) ήταν μερικές μόνο από τις μορφές αντιποίνων που εφαρμοζόταν ανάλογα με το παράπτωμα που είχε διαπραχθεί. Ακόμα και για τους κουτσομπόληδες, οι οποίοι διέδιδαν λόγια που δεν έπρεπε, είχε προβλεφθεί μια βασανιστική τιμωρία.

Έχουν αναφερθεί πολλές ιστορίες ζώων, που δείχνουν εμφανή συναισθήματα αγάπης, φιλίας ή λύπης.

Για παράδειγμα, έχουν αναφερθεί αρκετά περιστατικά, όπου οι ελέφαντες ενός κοπαδιού μαζεύονται γύρω από ένα μικρό νεκρό ελεφαντάκι και σπρώχνοντάς το μαλακά με τις προβοσκίδες τους, προσπαθούν να το βοηθήσουν να σηκωθεί. Όταν καταλάβουν ότι είναι μάταιο, στέκονται γύρω του για ημέρες με τα αυτιά τους κατεβασμένα, σαν να παρευρίσκονται σε κηδεία.