μάθε αλλιώς: Η δημοκρατία είναι μια «ψευδαίσθηση»

Ο καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου (Σκωτία), Αλέξανδρος Τάιλερ, αναφέρεται στην πτώση της αθηναϊκής Δημοκρατίας (2.100 χρόνια πριν):

«Η δημοκρατία έχει πάντα προσωρινό χαρακτήρα. Απλά δεν μπορεί να υπάρξει ως μόνιμη μορφή διακυβέρνησης. Μια δημοκρατία θα συνεχίσει να υφίσταται μέχρι τη στιγμή που οι ψηφοφόροι ανακαλύψουν ότι μπορούν να ψηφίσουν οι ίδιοι αναμένοντας πλούσια δώρα από το δημόσιο ταμείο».

Από εκείνη τη στιγμή, η πλειοψηφία ψήφων πάει πάντα για τους υποψηφίους που υπόσχονται τα περισσότερα οφέλη από το δημόσιο ταμείο. Έτσι κάθε δημοκρατία τελικά θα καταρρεύσει πάνω από χαλαρή δημοσιονομική πολιτική, που έχει σαν συνέπεια να ακολουθείται πάντα από μια δικτατορία, όχι απαραίτητα στρατιωτικού χαρακτήρα, αλλά μια συνήθη εκτροπή πολιτικού ή κομματικού χαρακτήρα. Και αυτό, διότι οι κομματικοί συνδυασμοί αποδυναμώνουν τους συνταγματικούς και πολιτειακούς θεσμούς και τροποποιούν την πολιτική κατάσταση σε μια κομματική δικτατορία, η οποία στηρίζεται στη κοινωνική απάθεια.
.

Η μέση ηλικία των μεγαλύτερων πολιτισμών του κόσμου από την αρχή της ιστορίας, έχει περίπου 200 χρόνια, κατά τη διάρκεια των 200 ετών, αυτά τα έθνη πάντα προχώρησαν μέσα από την ακόλουθη σειρά:
1. Από τη δουλεία στην πνευματική πίστη.
2. Από πνευματική πίστη σε μεγάλο θάρρος.
3. Από το θάρρος στην ελευθερία.
4. Από την ελευθερία στην αφθονία.
5. Από την αφθονία στον εφησυχασμό.
6. Από τον εφησυχασμό στην απάθεια.
7. Από την απάθεια στην εξάρτηση.
8. Από την εξάρτηση πίσω στη δουλεία.

...επιμέλεια: Ευάγγελος Χόβολος

Πηγές: www.bloglines.gr, www.anaggelia.gr, aangirfan.blogspot.com, www.dubiumn.com