Τα πουλιά όχι μόνο πετούν σε σχήμα V αλλά, επιπλέον, κάθε πουλί πετά και ελαφρώς ψηλότερα από αυτά που προπορεύονται. Ο κύριος λόγος του σχηματισμού τύπου V είναι η εξοικονόμηση ενέργειας. Σε κάθε φτερούγισμα, ο αέρας που περνά από τα φτερά των πουλιών, δημιουργεί μια μικρή αεροδυναμική ανυψωτική δύναμη πίσω από το καθένα, διευκολύνοντας τις πτητικές επιδόσεις αυτών που ακολουθούν. Έτσι, όσο πιο πίσω στο σμήνος πετά ένα πουλί, τόσο λιγότερη ενέργεια καταναλώνει. Η εξοικονόμηση ενέργειας, που μεταφράζεται με αραιότερο χτύπημα των φτερούγων, είναι κομβικής σημασίας για την επιβίωση τους λόγω των τεράστιων αποστάσεων που διανύουν.

Σε όλη τη διάρκεια πτήσης τους, οι ρόλοι του κάθε πουλιού κατανέμονται λειτουργικά και ισόνομα: Ανά διαστήματα, τα κουρασμένα πουλιά των μπροστινών σειρών, αλλάζουν θέση με τα ξεκούραστα των πίσω, τα οποία πλέον αναλαμβάνουν το «πηδάλιο» του πληρώματος. Η πιο πλεονεκτική θέση στα σκέλη του V, θεωρείται και είναι ο ενδιάμεσος χώρος, καθώς εκτός από λιγότερη κατανάλωση ενέργειας, παρέχει στα πουλιά και μια δικλίδα ασφαλείας σε περίπτωση επίθεσης από κάποιο ιπτάμενο αρπακτικό. Εκεί πετούν συνήθως τα νεαρά πουλιά της οικογένειας, μέχρι να εξοικειωθούν -μεταξύ άλλων- και με την λειτουργία του σμήνους.

Φωτογραφία: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:V_Formation_For_The_Pelicans.P%C3%A9licans_en_formation_V_au_dessus_de_la_Plage…-_panoramio.jpg

Ο χαρταετός είναι μια συνήθεια που γεννήθηκε και τελειοποιήθηκε στην Κίνα. Υπάρχουν αναφορές ότι έφτιαχναν χαρταετούς από το 1000 π.Χ., καθώς ο χαρταετός θεωρούνταν ένα μέσο επικοινωνίας με τον Θεό που κατοικεί στον ουρανό. Έτσι, ως επακόλουθο, στόλιζαν τους χαρταετούς τους με ευχές και επιθυμίες και τους πετούσαν όσο πιο ψηλά γινόταν. Προσάρμοζαν μάλιστα πάνω στους χαρταετούς και μικρές φλογέρες, ώστε να σφυρίζουν στον αέρα, κάτι που θα έδιωχνε τα κακά πνεύματα μακριά. Ακόμα και σήμερα, πολλοί Κινέζοι πιστεύουν, πώς όσο πιο ψηλά φτάσει ο χαρταετός τους, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να έχουν διωχθεί τα κακά πνεύματα

Στις μέρες μας, μπορεί ο χαρταετός έχει συνδυαστεί με παιχνίδι και διασκέδαση, αλλά στο παρελθόν έχει χρησιμοποιηθεί και για διαφορετικούς σκοπούς:

• Στην Κίνα έφτιαχναν μεγάλους χαρταετούς, ύψωναν μαζί τους άνθρωπο, ώστε να κατασκοπεύει αντίπαλα στρατόπεδα.
• Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος (1752), χάρη στον χαρταετό του ανακάλυψε τον ηλεκτρισμό της ατμόσφαιρας, κάτι που τον οδήγησε στη δημιουργία του αλεξικέραυνου.
• Ο Αυστραλός ερευνητής Hargrave χρησιμοποιούσε τους χαρταετούς για μετεωρολογικές παρατηρήσεις.
• Υπάρχουν αναφορές για πλοία που είχαν εξοκοίλει σε ακτές και παραλίες και σώθηκαν, χάρη σε ναυαγοσωστικά καλώδια που τους είχαν ρίξει με χαρταετούς.

Φωτογραφία: https://christchurchartgallery.org.nz/events/colourful-kite-making-workshop

Μόνο εβδομήντα περίπου χώρες έχουν καθιερώσει την αλλαγή της ώρας. Οι υπόλοιπες έχουν μια σταθερή ώρα για ολόκληρο τον χρόνο. Η ώρα Γκρίνουιτς, που είναι η παγκόσμια ώρα και η βάση όλων των άλλων, δεν αλλάζει, γι' αυτό και το καλοκαίρι η Ελλάδα είναι 3 ώρες και το χειμώνα 2 ώρες μπροστά από την Μεγάλη Βρετανία. Στην Ελλάδα, η αλλαγή της ώρας καθιερώθηκε για πρώτη φορά το 1973 και εφαρμόζεται μέχρι σήμερα συνεχώς. Κύριος στόχος της αλλαγής είναι η εξοικονόμηση των ενεργειακών πόρων, καθώς έτσι επωφελούμαστε περισσότερο από το φως της ημέρας.

Πρωτεργάτης της ιδέας ήταν ο Βενιαμίν Φραγκλίνο (1706-1790), ο οποίος το 1784 με μια επιστολή του σε γαλλική εφημερίδα έκανε την εξής πρόταση: Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, οι εργάτες, να ξυπνούν και να προσέρχονται στις δουλειές τους μια ώρα νωρίτερα. Έτσι, θα εργάζονται περισσότερες ώρες υπό το φυσικό φως του ήλιου και θα εξοικονομείται ρεύμα από το ανάμα των λαμπτήρων. Στην πραγματικότητα, ο Φραγκλίνος πρότεινε αντί να αλλάζουν οι δείχτες του ρολογιού, να αλλάζουν οι άνθρωποι τα ωράρια τους, κάτι που αποδείχθηκε πως ήταν ανέφικτο.

Παρόλο όμως που η καινοτόμα ιδέα του έμεινε στα συρτάρια για περισσότερα από 100 χρόνια, αποδείχθηκε σωστή, αρκεί αντί για τα ωράρια των εργαζομένων να αλλάζει η ίδια η ώρα. Η πρώτη αλλαγή της ώρας εφαρμόστηκε κατά τη διάρκεια του Α' παγκοσμίου πολέμου, όχι μόνο για να εξοικονομηθούν οι ενεργειακοί πόροι, αλλά και για να συντονίζονται καλύτερα οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στα πολεμικά μέτωπα του πλανήτη. Ύστερα, δεν εφαρμόστηκε ξανά μέχρι τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, απ' όπου άρχισε να εφαρμόζεται πλέον σε αρκετά κράτη.

Φωτογραφία: https://www.pexels.com/photo/a-person-checking-the-time-5943780/

Οι πρώτες μετακινήσεις σε δρόμους γινόταν από την αριστερή πλευρά, την αντίθετη δηλαδή από την σημερινή. Παρόλα αυτά, στις περισσότερες χώρες σήμερα (περίπου το 75%) τα οχήματα κινούνται στην δεξιά πλευρά του δρόμου. Η κίνηση στην αριστερή πλευρά καθιερώθηκε τον Μεσαίωνα, όπου οι δρόμοι της εποχής ήταν και τότε δρόμοι διπλής κατεύθυνσης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το 85-90% των ανθρώπων είναι δεξιόχειρες. Κινούμενοι οι καβαλάρηδες στην αριστερή πλευρά του δρόμου, μπορούσαν να κρατούν το σπαθί με το δεξί τους χέρι. Έτσι, σε περίπτωση που εμφανιζόταν κάποιος με επιθετικές βλέψεις, υπερασπιζόταν την ζωή τους με το πιο καλό και επιδέξιο χέρι τους.

Η αλλαγή της πλευράς οφείλεται στους Γάλλους, με πιο πιθανό υπαίτιο τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Την εποχή του (τέλη 18ου αιώνα), οι άμαξες είχαν αυξηθεί πολύ. Οι οδηγοί τους καθόταν στην αριστερή μεριά της άμαξας για να χρησιμοποιούν το καμτσίκι με το καλό δεξί τους χέρι. Από την θέση αυτή, ο οδηγός μπορούσε μεν να ελέγξει την πορεία όλων των αλόγων, δεν μπορούσε όμως να ελέγξει το πόσο κοντά ήταν στις άλλες άμαξες που περνούσαν δίπλα του όταν διασταυρωνόταν. Τα πολλά ατυχήματα που προκλήθηκαν ανάγκασαν τον Ναπολέοντα να κάνει την κίνηση στα δεξιά υποχρεωτική.

Φωτογραφία: https://pxhere.com/en/photo/1190683

Η ταξινόμηση των 7 θανάσιμων αμαρτημάτων έγινε από τον Πάπα Γρηγόριο Α' κατά την διάρκεια της θητείας του (590-604 μ.Χ.) και θεωρούνται τα πιο σοβαρά αμαρτήματα σύμφωνα με την καθολική εκκλησία. Τα αμαρτήματα ονομάζονται θανάσιμα, γιατί σύμφωνα με την εκκλησία μπορούν να στερήσουν την θεία χάρη και να οδηγήσουν στην αιώνια καταδίκη της ψυχής του ανθρώπου, εκτός αν συγχωρεθούν με την εξομολόγηση.

Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα είναι:
Αλαζονεία → Το να θεωρεί κανείς τον εαυτό του ανώτερο
Απληστία → Αυτός που θέλει όλο και περισσότερα.
Ζηλοφθονία → Κάποιος που ενοχλείται με την επιτυχία των άλλων.
Λαγνεία → Όταν ο άνθρωπος δεν ελέγχει τις σεξουαλικές του επιθυμίες
Λαιμαργία → Όταν ένας άνθρωπος τρώει πολύ, ασταμάτητα και γρήγορα
Οκνηρία → Η φυγοπονία, η τεμπελιά
Οργή → Ο θυμός, η μνησικακία

Φωτογραφία: http://www.metmuseum.org/art/collection/search/338705

Η Μόνα Λίζα (ή Τζοκόντα), το διασημότερο ίσως έργο του καλλιτέχνη Λεονάρντο Ντα Βίντσι, φιλοτεχνήθηκε γύρω στο 1505 στη Φλωρεντία (Ιταλία). Σύντομα όμως πέρασε σε γαλλικά χέρια, φτάνοντας να στολίζει αιώνες αργότερα και την κρεβατοκάμαρα του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Από το 1804 μέχρι και σήμερα, κοσμεί συνεχώς (;) το Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι. Μέχρι και πριν εκατό χρόνια το συγκεκριμένο έργο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, θεωρούνταν ένα απλό πορτραίτο.

Το 1911 εκτυλίχθηκε ένα γεγονός, το οποίο χάρισε στον πίνακα στην σημερινή «υστερία». Πιο συγκεκριμένα, στις 21 Αυγούστου 1911, ο Ιταλός Βιτσέντζο Περούτζια, νικημένος από τα εθνικιστικά του φρονήματα, αποπειράθηκε να κλέψει το πορτρέτο της Μόνα Λίζα με σκοπό να το επιστρέψει στην γενέτειρά χώρα που το ανέδειξε. Κρυμμένος σε μια από τις αποθήκες του Μουσείου, περίμενε να νυχτώσει, και αφού βρήκε ένα ασφαλές πέρασμα διαφυγής, εξαφανίστηκε μαζί με τον πίνακα.

Την επόμενη ημέρα, μόλις η κλοπή έγινε γνωστή, ξέσπασε εθνικό πένθος. Τα σύνορα της χώρας σφραγίστηκαν, και μέσα σε λίγες μόνο ημέρες το θέμα έγινε πρωτοσέλιδο στις μεγαλύτερες εφημερίδες του κόσμου. Οι θεωρίες συνωμοσίας πίσω από την κλοπή της Τζοκόντα ήταν σχεδόν όσες κυκλοφορούν και για το μυστικό που κρύβεται πίσω από το περίφημο χαμόγελό της. Η γαλλικές αρχές έστρεφαν παντού τις υποψίες τους, ακόμα και στον Ισπανό και ανερχόμενο τότε ζωγράφο, Πάμπλο Πικάσο (φωτογραφία αριστερά). Έπρεπε να περάσουν δυο χρόνια έως ότου ξετυλιχθεί το κουβάρι του μυστηρίου.

Στις 29 Νοεμβρίου του 1913, ο Ιταλός γκαλερίστας Αλφρέντο Τζέρι, έλαβε ένα γράμμα από κάποιον άγνωστο, ο οποίος ισχυρίζονταν ότι έχει στην κατοχή του τη Μόνα Λίζα και ότι είχε σκοπό να τη χαρίσει στην Ιταλία. Με τη βοήθεια της αστυνομίας κατάφερε να παγιδεύσει τον άγνωστο, που δεν ήταν άλλος από τον Βιτσέντζο Περούτζια. Βέβαια, ο Βιτσέντζο, αντιμετωπίστηκε σαν ήρωας στη χώρα του, καθώς το βασικό του του κίνητρο ήταν να φέρει τη Μόνα Λίζα στην πατρίδα της. Γι' αυτό και καταδικάστηκε μόλις σε ολιγόμηνη φυλάκιση. Από την άλλη, η Μόνα Λίζα, αφού εκτέθηκε για έναν μήνα σε Μουσεία της Ιταλίας, επέστρεψε στις 31 Δεκεμβρίου 1913 και πάλι στο Μουσείο του Λούβρου, μαζί με την επιπλέον αίγλη, λάμψη και δόξα που της είχε χαρίσει πλέον η κλοπή της.

Φωτογραφία: https://snl.no/Mona_Lisa

Οι χειρούργοι δεν φορούσαν πάντα πράσινες στολές, καθώς μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, οι χειρούργοι ιατροί φορούσαν άσπρες στολές. Όπως αποδείχτηκε ύστερα, η χρήση του εν λόγω χρώματος έφερε μαζί της αρκετά προβλήματα, όχι μόνο από την πλευρά των ιατρών αλλά και από εκείνη των ασθενών. Από την ιατρική πλευρά, ο συνδυασμός του δυνατού φωτός του χειρουργείου και του άσπρου χρώματος της στολής, προκαλούσε στο προσωπικό του χειρουργείου συχνούς πονοκεφάλους. Επίσης, η χρήση άσπρης στολής δημιουργούσε κυρίως δυο προβλήματα όρασης στους ιατρούς: Το κόκκινο αίμα των ασθενών συνδυασμένο με το άσπρο περιβάλλον του χειρουργείου τους προκαλούσε συχνά πράσινες παραισθήσεις (1), και επιπλέον, το λαμπερό χρώμα των χειρουργικών εργαλείων, τα έκανε δύσκολα διακριτά πάνω στις άσπρες επιφάνειες (2).

Από την αντίθετη σκοπιά, οι ασθενείς, σε περίπτωση που η άσπρη στολή λερωνόταν με αίμα, οι ιατροί τους φαινόταν πολύ τρομακτικοί, καθώς η εικόνα τους παρέπεμπε περισσότερο σε χασάπηδες κρεοπώλες παρά σε χειρούργους ιατρούς. Έτσι, καταρρακώνονταν ακόμα περισσότερο την ψυχολογία τους. Τελικά, για τους προαναφερθέντες λόγους, αποφασίστηκε η αλλαγή του χρώματος. Η ιατρική επιστημονική κοινότητα, πραγματοποίησε αρκετές έρευνες ωσότου βρει έναν τέτοιο συνδυασμό χρώματος, ο οποίος θα ικανοποιεί και τις δυο πλευρές. Διαπιστώθηκε ότι το αίμα πάνω σε πράσινες και γαλάζιες ιατρικές μπλούζες αποκτά μια λιγότερο τρομακτική απόχρωση, καθώς θυμίζει περισσότερο λεκέ από καφέ ή ιδρώτα, και ικανοποιεί παράλληλα και τα ιατρικά κριτήρια. Έκτοτε, όλοι οι χειρουργοί φοράνε πράσινες φόρμες (οι γαλάζιες δεν προτιμούνται πολύ).

Φωτογραφία: https://pixnio.com/de/wissenschaft/medizin/chirurgie-medizin-chirurg-team-technologie-aerzte-notfall

 

H ηρωίνη κυκλοφόρησε σαν φάρμακο από την ίδια εταιρία που δημιούργησε νωρίτερα την ασπιρίνη. Το 1898 η γερμανική φαρμακευτική εταιρία «Bayer Laboratories» λανσάρισε στην αγορά την ασπιρίνη. ενώ μόλις ένα μήνα αργότερα δημιούργησε το σιρόπι ηρωίνης. Παρόλο που σήμερα φαντάζει αδιανόητο, η αρχική χρήση της ηρωίνης ήταν ως σιρόπι για τα παιδιά. Το 1914 η ηρωίνη έγινε συνταγογραφούμενο φάρμακο στις ΗΠΑ, ενώ η παραγωγή του σιροπιού ηρωίνης απαγορεύτηκα το 1924. Σήμερα, οπιούχα φάρμακα όπως είναι η μορφίνη και το ΟξιΚοτίν χρησιμοποιούνται ακόμα, αλλά μόνο για περιπτώσεις αφόρητου πόνου. Τα φάρμακα αυτά όμως, σε υπερβολική δόση είναι εξίσου εθιστικά όπως η ηρωίνη.

Πηγές: https://www.goodmorningamerica.com/wellness/video/shortages-childrens-counter-medicine-95647884

Το ήξερες πως αρχικά δεν ήταν ο Ιανουάριος ο πρώτος μήνας του χρόνου, αλλά ο Μάρτιος; Η ανθρώπινη ιστορία, σε όλη την διάρκεια της, έχει να επιδείξει μια σειρά από προσπάθειες εκ μέρους των ανθρώπων για την ημερολογιακή καταγραφή του χρόνου. Σαν αποτέλεσμα δημιουργήθηκαν μια σειρά από ημερολόγια (αιγυπτιακό, πολλά ελληνικά, ρωμαϊκό, Ιουλιανό κτλ.) Το ρωμαϊκό ημερολόγιο μέχρι και τον 7ο αιώνα π.Χ. ήταν βασισμένο στην κίνηση της Σελήνης. Όριζε ως πρώτη ημέρα του έτους την 1η Μαρτίου (το όνομα Μάρτιος προέρχεται από θεό του πολέμου Mars, δηλαδή τον αντίστοιχο θεό Άρη για τους Έλληνες).

Τον 7ο αιώνα π.Χ αναδιοργανώθηκε το ρωμαϊκό ημερολόγιο: Η Σελήνη δεν αποδείχθηκε απόλυτα ακριβής για τον καθορισμό του ημερολογιακού έτους και έτσι επιλέχθηκε ο Ήλιος. Σύμφωνα με το μύθο ο Ρωμαίος βασιλιάς Νούμας Πομπίλιος προώθησε την αλλαγή. Αποτέλεσμα της προαναφερθείσας τροποποίησης ήταν να γίνει ο Ιανουάριος πρώτος μήνας του χρόνου. Το όνομα ''Ιανουάριος'' προέρχεται από τον ‘‘Θεό Ιανό’’, που ήταν ο ''Θεός'' κάθε αρχής στη ρωμαϊκή μυθολογία).Από τότε το Ημερολόγιο έχει αλλάξει άλλες δυο φορές: Το 45 μ.Χ. ο Ιούλιος Καίσαρας εφάρμοσε το Ιουλιανό ημερολόγιο. Λόγω όμως κάποιον ατελειών τροποποιήθηκε εν μέρη ξανά το έτος 1582 μ.Χ., άλλαξε όνομα σε Γρηγοριανό ημερολόγιο και είναι αυτό που ισχύει σήμερα στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Στην Ελλάδα άργησε να εφαρμοστεί και να εξαπλωθεί. Παρόλο που το 1923 αντικατέστησε το Ιουλιανό και θεωρείται ακριβέστερο, πολλοί είναι αυτοί που δεν το δέχθηκαν (οι λεγόμενοι παλαιοημερολογίτες).

Πηγές: https://www.pexels.com/photo/month-of-january-planner-760718/

Μάτια διαφορετικού χρώματος από το καστανό, οφείλουν την ύπαρξή τους σε κληρονομικά ελαττωματικά γονίδια. Δυο είναι τα βασικά χρώματα που μπορούν να έχουν τα ανθρώπινα μάτια: Καστανό και πράσινο. Οι υπόλοιπες πιθανές εκδοχές (π.χ. μπλε, γκρι), είναι παραλλαγές του πράσινου. Το 70% του ανθρώπινου πολιτισμού έχουν καστανά μάτια, το 20% πράσινα, και μόλις το 10% γαλάζια.

Το χρώμα των ματιών καθορίζεται μεν κληρονομικά, αλλά δυο είναι τα γονίδια που διαμορφώνουν το χρώμα που θα κληρονομηθεί στη νέα γενιά: Το EYCL3, που δημιουργεί τη καστανή χρωστική ουσία των ματιών, και το EYCL1 που δημιουργεί αντίστοιχα την πράσινη. Για τα δυο αυτά γονίδια, υπάρχουν και οι ελαττωματικές εκδοχές τους. Ο συνδυασμός των δυο προσφερθέντων γονιδίων, με τις δυο ελαττωματικές τους εκδοχές, καθορίζουν το τελικό χρώμα του ματιού κάθε ανθρώπου.

Όταν το γονίδιο EYCL3 είναι παρών, τα μάτια του ατόμου θα είναι πάντα καστανά, καθώς κυριαρχεί σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς με τα υπόλοιπα. Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε, που ζούμε υπό την «κυριαρχία» των καστανομάτηδων. Διαφορετικό χρώμα ματιού σημαίνει ότι στη διαδικασία διαμόρφωσης του χρώματος συμμετέχει το EYCL3, αλλά με την ελαττωματική του εκδοχή. Όταν και τα δυο γονίδια παρουσιάζονται με την ελαττωματική τους εκδοχή, τότε το αποτέλεσμα θα είναι τα μπλε μάτια. Γι' αυτό και τα μπλε μάτια είναι πιο ευαίσθητα σε παθήσεις.

Φωτογραφία: https://www.pexels.com/photo/selective-focus-half-face-closeup-photography-of-female-s-green-eyes-840810/

Η λευκή σοκολάτα μόνο στην όψη μοιάζει με την «κανονική» σοκολάτα, καθώς απουσιάζουν απ' αυτήν όλα εκείνα τα βασικά συστατικά που δίνουν στην σοκολάτα την ταυτότητά της: Και το κακάο, με την χαρακτηριστική του γεύση και με τις ευεργετικές του ιδιότητες, αλλά και η καφεΐνη. Το κύριο συστατικό της σοκολάτας είναι το κακάο. Για την παρασκευή του, η στερεοποιημένη κακαόμαζα συμπιέζεται, ώστε να αποβληθεί περίπου το 80% του λίπους της. Το αποβαλλόμενο όμως λίπος δεν πετιέται, μιας και οι εταιρίας βρήκαν τρόπο να το αξιοποιήσουν, αυξάνοντας έτσι κατά πολύ τα κέρδη τους. Πως; Παρασκευάζοντας την λευκή σοκολάτα. Η λευκή σοκολάτα δημιουργείται με το λίπος των κόκκων του κακάο (το βούτυρο κακάο), αναμειγμένο με στερεά γάλακτος και ζάχαρη.

Για να αποτραπεί μάλιστα ο ενδεχόμενος κίνδυνος νοθείας, έχουν θεσπιστεί συγκεκριμένες αναλογίες των συστατικών για την δημιουργία και των δυο ειδών σοκολάτας. Έτσι, η λευκή σοκολάτα θα πρέπει να περιέχει τουλάχιστον 20% βούτυρο κακάο, τουλάχιστον 14% γάλα σε σκόνη, 3,5% λίπος γάλακτος και όχι περισσότερο από 55% ζάχαρη ή άλλου είδους γλυκαντικό (δεν προβλέπεται κακάο όπως βλέπεις). Ορισμένα βέβαια είδη λευκής σοκολάτας, δεν είναι καν δημιουργημένα με λίπος από κακάο, αλλά με υδρογονωμένα φυτικά έλαια. Για να τηρούν όμως τις νομικές τους υποχρεώσεις, οι εταιρίες δεν βαφτίζουν το προϊόν τους ως λευκή σοκολάτα, ποντάροντας στην αφέλειά μας να κοιτάμε τα συστατικά των προϊόντων.

Φωτογραφία: https://www.pexels.com/photo/milk-chocolates-1854664/

Την εποχή του Μεσαίωνα, δεν τσούγκριζαν τα ποτήρια για να ακουστεί μόνο ο ήχος του γυαλιού όπως γίνεται σήμερα, αλλά για να αποφευχθεί μια ενδεχόμενη απόπειρα δολοφονίας. Την περίοδο εκείνη, καθιερώθηκαν πολλές από τις σημερινές συνήθειες: Ο στρατιωτικός χαιρετισμός, η οδήγηση από την αριστερή πλευρά του δρόμου (Αγγλία, Κύπρος κτλ.) και μεταξύ πολλών άλλων και το τσούγκρισμα των ποτηριών. Λόγω των συχνών πολεμικών συγκρούσεων, χαρακτηριστικό της εποχής, οι δολοφονίες εξεχουσών προσωπικοτήτων (βασιλιάδων, αυλικών, αξιωματικών κτλ.) αποτελούσε μια στρατηγική κίνηση τόσο από την μεριά των αντιπάλων τους, όσο και από αυτή των υποτιθέμενων φίλων τους.

Ένας ασφαλής τρόπος χωρίς να γίνουν αντιληπτοί ήταν να δηλητηριάσουν το κρασί τους. Από την άλλη μεριά, για να αποφύγουν οι υποψήφιοι τις δολοφονικές απόπειρες εναντίον τους, σκέφτηκαν μεταξύ των άλλων και το εξής: Να τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους με δύναμη, έτσι ώστε με το τσούγκρισμα να πέσει λίγο ποτό από το ένα ποτήρι στο άλλο. Πρόκειται στην ουσία για μια ανταλλαγή οίνου. Με αυτόν τον τρόπο και οι δύο συν-πότες έπιναν και μία μικρή ποσότητα από το κρασί του ”φίλου” τους. Έτσι, ο επίδοξος δολοφόνος δεν θα μπορούσε να τους δηλητηριάσει με αυτόν τον τρόπο, γιατί θα δηλητηριαζόταν και αυτός. 

Φωτογραφία: https://www.hippopx.com/en/abut-celebration-festival-festive-wine-wine-glasses-cheers-257212

Παρόλο που το πράσινο μέρος της πατάτας είναι τοξικό, γίνεται επικίνδυνο μόνο αν καταναλωθεί σε μεγάλες ποσότητες.  Το φυτό της πατάτας περιέχει σολανίνη, μια ουσία που ανήκει στην οικογένεια των αλκαλοειδών, μιας ομάδας ιδιαίτερα τοξικής, η οποία, εκτός των άλλων, περιλαμβάνει την κοκαΐνη, την νικοτίνη και την μορφίνη. Η μεγαλύτερη ποσότητα σολανίνης στις πατάτες βρίσκεται στα φύλλα και στους βλαστούς, αλλά σε μικρότερη ποσότητα συναντάται και κάτω από την φλούδα και στους οφθαλμούς της.

Κατά την διάρκεια ανάπτυξής της, αν μια πατάτα ξεσκεπαστεί τυχαία από το χώμα και εκτεθεί στο φως, τότε αρχίζει να φωτοσυνθέτει. Δημιουργεί χλωροφύλλη και η επιφάνειά της αποκτά ένα πράσινο χρώμα. Ταυτόχρονα όμως, στο σημείο αυτό, παράγει και σολανίνη. Ωστόσο, ενώ το πράσινο χρώμα είναι μια προειδοποίηση της μητέρας φύσης ότι αυτό το μέρος της πατάτας κρύβει δηλητήριο, η κατανάλωσή της δεν μας βλάπτει, εκτός και αν προσληφθεί σε μεγάλες ποσότητες.

Η ποσότητα της σολανίνης είναι μεγαλύτερη όταν μια πατάτα είναι ρυτιδωμένη ή σπογγώδης, γι' αυτό και προτείνεται οι συγκεκριμένες πατάτες να πετιούνται. Όσον αφορά τη συντήρησή τους, οι πατάτες πρέπει να διατηρούνται σε σκοτεινό, ξηρό και ελαφρώς ψυχρό μέρος. Στο ψυγείο δεν ενδεικνύεται η τοποθέτησή τους, καθώς σε τέτοιες θερμοκρασίες έχουν όχι μόνο την τάση να παράγουν σολανίνη, αλλά μετατρέπουν και ένα μέρος από το άμυλο που περιέχουν σε ζάχαρη, κάτι που τις δίνει μια χαρακτηριστική γλυκύτητα και τις κάνει να σκουραίνουν όταν τηγανίζονται.

Φωτογραφία:  https://pixnio.com/el/%CF%86%CF%85%CF%84%CE%AC/%CE%BB%CE%B1%CF%87%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC/%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%82/%CE%BB%CE%B1%CF%87%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%BC%CF%89%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%84%CE%B1

Είναι σχεδόν σίγουρο πλέον ότι το αβγό έκανε την κότα και όχι το αντίθετο. Η συγκεκριμένη άποψη γίνεται ευρέως αποδεκτή από όλη σχεδόν την επιστημονική κοινότητα. Το κλειδί για την εξιχνίαση της υπόθεσης αποτέλεσε το γενετικό υλικό, το οποίο έχει πλέον αποκρυπτογραφηθεί. Το γενετικό υλικό ενός ζωντανού οργανισμού, δεν μεταλλάσσεται κατά την διάρκεια ολόκληρης της ζωής του. Το γεγονός αυτό, καθιστά αδύνατο να υπήρξε ξαφνικά μια κότα εάν προηγουμένως δεν είχε περάσει από το στάδιο του κλωσόπουλου μέσα στο αβγό.

Αν συνέβαινε το αντίθετο, σημαίνει πως σε μια στιγμή πριν από 70.000.000 χρόνια, θα υπήρχε ένας ζωντανός οργανισμός, ο οποίος κατά τη διάρκεια της ζωής του θα μεταλλάσσονταν από αυτό που ήταν σε κότα. Κάτι που με τα σημερινά δεδομένα φαντάζει παράλογο. Οι επιστήμονες καλούνται τώρα να λύσουν έναν άλλο γρίφο: Από την στιγμή που η κότα δημιουργήθηκε από ένα αβγό, το αβγό πως προέκυψε; Παρόλο που οι απόψεις των ερευνητών είναι διχασμένες, δυο θεωρίες συγκεντρώνουν τις περισσότερες πιθανότητες:

1. Το πρώτο αβγό, από όπου προήλθε η κότα, εξελίχθηκε απευθείας από τους πρώτους πολυκύτταρους οργανισμούς μέσα από διαδικασίες που διήρκεσαν εκατομμύρια χρόνια.
2. Το πρώτο αβγό αποτελεί μετάλλαξη των αβγών των δεινοσαύρων. Η εξέταση μιας απολιθωμένης φωλιάς δεινοσαύρων, ηλικίας 77 εκατομμυρίων ετών που περιείχε πέντε αβγά, έδειξε πως η μορφή της φωλιάς είναι παρόμοια με τη σημερινή που κατασκευάζουν τα πτηνά. Εξάλλου τα πτηνά εκτιμάται ότι εμφανίστηκαν στην Γη περίπου πριν από 70.000.000 χρόνια, περίοδο που υπολογίζεται ότι εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι.

Δεν ρώτησες αλλά…
Ποια είναι η άποψη της θρησκείας πάνω στο συγκεκριμένο θέμα;
Κι όμως ακόμα και αρκετές θρησκείες έχουν εκφράσει τη «γνώμη» τους πάνω στο εν λόγω ερώτημα: Στον Χριστιανισμό, και πιο συγκεκριμένα στο βιβλίο της Γένεσης, περιγράφεται με σαφήνεια πως ο Θεός έδωσε κατευθείαν την εντολή για να δημιουργηθούν και να πολλαπλασιαστούν τα πουλιά, χωρίς καμία αναφορά σε αυγά. Στις Ινδουιστικές γραφές μπορεί να μην αναφέρονται καθόλου σε «αυγά», αναφέρονται όμως στη μυθολογία τους σε ένα «κοσμικό αυγό», απ’ το οποίο προέρχεται το σύμπαν έτσι όπως το έχουν γνωρίσει οι άνθρωποι. Στο Bουδισμό βέβαια αλλά και σε άλλες θρησκείες όπως αυτές των Αζτέκων και των Μάγια, το παραπάνω ερώτημα δεν έχει καμία σημασία, αφού πιστεύουν πως ο χρόνος είναι κυκλικός, άρα η απάντηση είναι: Κανένα από τα δύο δεν έγινε πρώτο, ούτε το αυγό, ούτε η κότα.

Φωτογραφία: https://www.rawpixel.com/search/Chicken%20laying%20eggs%20chicken%20hen%20eggs?page=1&sort=curated&topic_group=_topics

Κι όμως ο Χριστός δεν γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, όπου γιορτάζονται τα Χριστούγεννα.

Ακολουθώντας το γράμμα των Χριστιανικών γραμμών, οι ιστορικοί, αλλά και οι αστρονόμοι συμφωνούν ότι ο Χριστός γεννήθηκε άλλη ημέρα και άλλο μήνα. Πιο Πιθανή ημερομηνία γέννησής του είναι κάπου ανάμεσα στους μήνες Σεπτέμβρη και Οκτώβρη. Κάτι που σημαίνει πως γύρω στα σημερινά Χριστούγεννα ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ανήγγειλε στην Παρθένο Μαρία ότι συνέλαβε τον Χριστό.

Το ήξερες πως το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο στολίστηκε στην Ελλάδα το 1833;

Το έθιμο, εισήχθη στη χώρα μας από τον Γερμανό βασιλιά Όθωνα και η συνοδεία του. Παρόλο όμως που θεωρείται γερμανικό έθιμο, η αλήθεια είναι λίγο διαφορετική. Μπορεί την σημερινή του μορφή να την απέκτησε στη Γερμανία, αλλά γυρίζοντας τις σελίδες του ημερολογίου αιώνες πίσω, διαπιστώνει κανείς ότι οι ρίζες του συγκεκριμένου εθίμου είναι ειδωλολατρικές.

Ήξερες ότι παλιότερα η περιοχή της Θεσσαλίας καλυπτόταν από θάλασσα;

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός, ότι για τον χώρο όπου βρίσκονται τα Μετέωρα (Καλαμπάκα Τρικάλων), δεν έχει αναφερθεί ούτε η ελληνική μυθολογία, ούτε οι αρχαίοι Έλληνες. Το όνομα «Μετέωρα» αποδίδεται στον κτήτορα της Μονής Μεγάλου Μετεώρου, τον Άγιο Αθανάσιο τον μετεωρίτη, ο οποίος ονόμασε μετέωρο τον πλατύ λίθο στον οποίο ανέβηκε πρώτη φορά το 1344. Κάποια άλλη εκδοχή αποδίδει την ονομασία στην αστρονομία, όπου «Μετέωρο» ονομάζεται κάθε φωτεινό φαινόμενο που εμφανίζεται στην ατμόσφαιρα της γης ως αποτέλεσμα της εισόδου κάποιου μετεωροειδούς.

Ο όρος Πάσχα προέρχεται από το αραμαϊκό «πασ’ά» και το εβραϊκό «πεσάχ» (= διάβαση). 

Το Πάσχα προϋπήρχε ως έθιμο στην αρχαία Αίγυπτο, όπου γιόρταζαν την άνοιξη το Πεσάχ, δηλαδή τη διάβαση του Ήλιου από τον ισημερινό (δηλαδή την εαρινή ισημερία). Από τους Αιγύπτιους πήραν εθιμικά στοιχεία οι Εβραίοι και μαζί και το έθιμο του Πάσχα.

Οι καπνιστές, λαχταρούν περισσότερο τη νικοτίνη όταν πίνουν και λαχταρούν περισσότερο ένα ποτό όταν καπνίζουν.

Σύμφωνα με ερευνητές από το Κολέγιο Ιατρικής Μπέιλορ στο Τέξας (Η.Π.Α), οι ορμόνες του στρες και το κέντρο ευχαρίστησης του εγκεφάλου είναι υπεύθυνα για το εν λόγω φαινόμενο. Οι επιστήμονες μελέτησαν τη σχέση τσιγάρου και ποτού χορηγώντας νικοτίνη σε αρουραίους και προσφέροντάς τους στη συνέχεια αλκοόλ.

Την πρώτη ημέρα του Μαϊού δεν γιορτάζεται ένα γεγονός όπως νομίζουν πολλοί, αλλά δυο.

Την Πρωτομαγιά γιορτάζουμε δυο γεγονότα: Η πρώτη γιορτή είναι η ημέρα των λουλουδιών και της άνοιξης, μια αρχαία παγανιστική εορτή, την οποία τιμούμε και σήμερα φτιάχνοντας στεφάνια. Η δεύτερη είναι αφιερωμένη στην εξέγερση των εργατών στις Η.Π.Α (1886), η οποία έχει καθιερωθεί επίσημα πλέον σαν ημέρα αργίας.