- Home
- All posts
Σκοπός της δημιουργίας του επαγγελματία εφευρέτη ήταν με αυτό να προτείνει στην εκλεκτή της καρδιάς του να ζήσουν μαζί την υπόλοιπη ζωή τους. Μετά από μήνες δοκιμών και 9 αποτυχημένα πρωτότυπα, κατέληξε σε ένα δαχτυλίδι από τιτάνιο με σειρά από πολύτιμους λίθους που στο πίσω μέρος τους υπάρχουν μικροσκοπικά LED, αλλά και ένα χάλκινο πηνίο.
Την πρώτη καταγεγραμμένη μορφή σάλτσας τη συναντάμε στην αρχαία Ρώμη, όπου οι Ρωμαίοι την ονόμαζαν «liquamen».
Ήταν μια σάλτσα που συνόδευε κυρίως τα ψάρια και παρασκευαζόταν από ξίδι, λάδι, πιπέρι και πολτό από αποξηραμένες αντζούγιες. Τον 17ο αιώνα, οι Κινέζοι απολάμβαναν κι αυτοί τα ψάρια τους συνοδεία μιας πικάντικης σάλτσας από αντζούγιες, καρύδια, μανιτάρια και φασόλια, την οποία ονόμαζαν ke-tsiap ή kecap.
Βρίσκεται στην πόλη Βισμπάντεν (Wiesbaden), ονομάζεται «Slow Café» και παρουσιάζει στους επισκέπτες του ένα ευρηματικό concept:
Χρεώνει το χρόνο που περνά κάποιος στην καφετέρια και όχι τον καφέ που θα πάρει. Όταν ο πελάτης επισκέπτεται το café παίρνει ένα βραχιολάκι, όπου αναγράφεται η ώρα που μπήκε στο χώρο και χρεώνεται στη συνέχεια 2 ευρώ για την πρώτη μισή ώρα που θα παραμείνει εκεί. Μία ώρα παραμονής κοστίζει γύρω στα 3 ευρώ, ενώ το λεπτό 0,05.