Η θεωρία της σχετικότητας δημοσιεύτηκε ολοκληρωμένη το 1915 από τον Αλβέρτο Αϊνστάιν, αλλά πολλά μέρη της αποδείχθηκαν δεκαετίες αργότερα, καθώς η τεχνολογία της εποχής δεν ήταν σε θέση να συμβαδίζει με τις εν λόγω ανακαλύψεις. Μπορεί η θεωρία της σχετικότητας να είναι μια από τις σπουδαιότερες ιδέες που έχει συλλάβει ποτέ ο ανθρώπινος νους, ωστόσο, η ειρωνεία είναι πως για εμάς τους ανθρώπους, δεν αλλάζει σχεδόν τίποτα η διατύπωσή της.

Στην ουσία, η θεωρεία της σχετικότητας πετυχαίνει το «πάντρεμα» δυο εννοιών, που φαινομενικά δεν έχουν σχέση μεταξύ τους: Της ενέργειας και της μάζας. Στις καθημερινές μας δραστηριότητες ξοδεύουμε ενέργεια: Όταν περπατάμε, όταν διαβάζουμε, όταν τρώμε κτλ. Ένα αυτοκίνητο, για να κινηθεί χρειάζεται ενέργεια, την οποία την απορροφά από την μετατροπή της βενζίνης. Μάζα, έχουν τα λουλούδια, τα πετρώματα, οι θάλασσες, τα κατσαβίδια, τα οξέα, οι βάσεις, τα κορίτσια, τα αγόρια κτλ. Πριν τη θεωρεία της σχετικότητας, δίδασκαν, ότι δεν υπάρχει σύνδεση μεταξύ της μάζας και της ενέργειας. Και ο Αϊνστάιν παρόμοια διδάχτηκε.

Η επαναστατική του όμως εξίσωση (E=mc²), άλλαξε άρδην την αντίληψη της σύγχρονης φυσικής: Υποστήριξε ότι μπορούμε να παράγουμε ενέργεια από οποιοδήποτε αντικείμενο έχει μάζα, αρκεί να αναπτύξει ταχύτητες που βρίσκονται κοντά στην ταχύτητα φωτός. Η ταχύτητα του φωτός είναι αδιανόητα τεράστια: Διανύει μια απόσταση 300.000 χιλιομέτρων σε 1 δευτερόλεπτο (περίπου 7 φορές την περίμετρο της γης). Η ενέργεια που θα προκύψει είναι απλά εξωφρενική.

Γιατί η καθημερινότητά μας δεν αλλάζει καθόλου από την διατύπωσή της;

1. Η ενέργεια που καταναλώνουμε εμείς είναι πραγματικά μικροσκοπική. Σκέψου μόνο ότι και η ποσότητα της ενέργειας από την έκρηξη μιας ατομικής βόμβας δεν θεωρείται μεγάλη σύμφωνα με τη θεωρεία της σχετικότητας.
2. Η ταχύτητα του φωτός είναι απλησίαστη για τα ανθρώπινα δεδομένα και τις ανθρώπινες αντοχές. Οι επιστήμονες κατάφεραν να την πλησιάσουν μόνο με μικρά σωματίδια (νετρίνο, ηλεκτρόνια)

Φωτογραφία: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Einstein_Blackboard_Exploitable_template.jpg

Η εν λόγω έκφραση γεννήθηκε κατά την περίοδο του μεσοπολέμου στην πόλη της Αθήνας. Κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου (η χρονική περίοδο μεταξύ 1ου και 2ου Παγκοσμίου πολέμου), το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας αποφάσισε να διακοσμήσει τους αεραγωγούς εξαερισμού που βρίσκονταν επάνω στην πλατεία της Ομόνοιας, γιατί θεωρούσαν ότι το θέαμα ήταν εντελώς αποκρουστικό για τη μεγαλύτερη πλατεία της πρωτεύουσας.

Αποφάσισαν να τοποθετήσουν τα αγάλματα των μουσών, ως φόρο τιμής στην αρχαία ελληνική ιστορία. Μόνο που η σκέψη τους παρουσίαζε ένα τρωτό σημείο: Οι μούσες ήταν εννιά, ενώ οι αεραγωγοί εξαερισμού μόνο οχτώ. Μην θέλοντας να βάλουν την περισσευούμενη μούσα σε κάποιο άλλο μέρος, τοποθέτησαν την 9η μούσα, την Καλλιόπη, στο υπόγειο, δίπλα από τις δημόσιες τουαλέτες. Όποτε κάποιος περαστικός ρωτούσε «Πού είναι οι δημόσιες τουαλέτες;» έπαιρνε συνήθως την απάντηση «Κάτω, στην Καλλιόπη». Έτσι, με τον καιρό η φράση αυτή απέκτησε μεταφορική σημασία και χρησιμοποιείται, κυρίως στο στρατό, μέχρι και σήμερα.

Φωτογραφία: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Muse_Calliope-hermitage.jpg

Είναι μια έκφραση που προέρχεται από την αρχαία Σπάρτη. Την είπαν οι Σπαρτιάτες, για να πειράξουν τον Αγησίλαο, ο οποίος ήταν βασιλιάς της Σπάρτης τον 4ο αιώνα π.Χ. Ο Αγησίλαος αγαπούσε υπερβολικά τα παιδιά του. Λέγεται ότι, όταν αυτά ήταν μικρά, έπαιζε μαζί τους μέσα στο σπίτι. Σε ένα από τα παιχνίδια μαζί τους παρίστανε τον καβαλάρη πάνω σε ένα άλογο, μόνο που αντί για άλογο «ίππευσε» ένα καλάμι.

Κάποια μέρα όμως, τον είδε ένας φίλος του σε αυτή τη στάση. Ο Αγησίλαος τον παρακάλεσε να μην κάνει λόγο σε κανέναν, πριν γίνει κι αυτός πατέρας και νιώσει τι θα πει να παίζεις με τα παιδιά σου. Φυσικά εκείνος δεν κράτησε το λόγο του και σύντομα διαδόθηκε σε όλους πως «ο Αγησίλαος καβάλησε το καλάμι». Με την πάροδο των χρόνων, άλλαξε η ερμηνεία του και σήμερα το χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να πούμε για κάποιον ότι πήραν τα μυαλά του αέρα.

Φωτογραφία: https://pxhere.com/el/photo/765234

Κι όμως το τηλέφωνο δεν εφευρέθηκε από τον Γκράχαμ Μπελ. Ιδρυτής του τηλεφώνου είναι ο Αντόνιο Μέουτσι, ο οποίος το 1860 παρουσίασε μια ηλεκτρική συσκευή που την ονόμασε «τηλέγραφος». 11 χρόνια αργότερα (1871), αφού τελειοποίησε τη συσκευή του, ξεκίνησε τις απαραίτητες ενέργειες για την χορήγηση προσωρινού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, το οποίο και του δόθηκε μέσα στον ίδιο χρόνο.

Αφού κατοχυρώθηκαν τα σχέδια του και στάλθηκαν στο εργαστήριο Γουέστερν Γιούνιον, ο Μέουτσι είχε την μοναδική υποχρέωση να ανανεώνει την άδεια του διπλώματος ευρεσιτεχνίας του κάθε χρόνο. Κάτι που δεν κατάφερε να κάνει το 1874, λόγω ενός σοβαρού ατυχήματος το οποίο τον άφησε καθηλωμένο στο κρεβάτι. Το παράδοξο είναι πως τα σχέδια της εφεύρεσής του εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς από το εργαστήριο, στο οποίο εργαστήριο εκείνη την περίοδο δούλευε ο Γκράχαμ Μπελ.

Όταν το 1876 ο Γκράχαμ Μπελ κατοχύρωσε την εφεύρεση σαν δική του, του ασκήθηκε φυσικά αγωγή από τον Μέουτσι. Δυστυχώς, η αγωγή παρέμεινε σε αναμονή για αρκετό καιρό. Μέχρι και το θάνατο του Μέουτσι, το 1889, το δικαστήριο δεν είχε καταλήξει σε απόφαση. Συνέπεια τούτου, ήταν να λάβει ο Γκράχαμ Μπελ τα εύσημα μιας εφεύρεσης που δεν του ανήκε. Το 2004 όμως, το δικαστήριο των Η.Π.Α. αποκατέστησε την δικαιοσύνη με ψήφισμα, το οποίο έλεγε: «Η ζωή και τα επιτεύγματα του Αντόνιο Μέουτσι θα πρέπει να γίνουν γνωστά και το έργο του σε σχέση με την εφεύρεσή του τηλεφώνου θα πρέπει να αναγνωριστεί.»

Φωτογραφία: https://www.rawpixel.com/search/telephone?page=1&sort=cur

Το 85-90% των ανθρώπων σε είναι δεξιόχειρες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το υπόλοιπο 10-15% είναι αριστερόχειρες. Οι όροι αυτοί, χρησιμοποιούνται από πολλούς λανθασμένα για να προσδιορίσουν μόνο το χέρι με το οποίο γράφει ο καθένας. Σε σύγκριση με τους αριστερόχειρες, οι δεξιόχειρες γράφουν με το δεξί χέρι, το οποίο κατά κανόνα προτιμούν και για όλες τις υπόλοιπες χειρωνακτικές τους εργασίες (π.χ. χτένισμα, ντύσιμο, φαγητό κτλ.). Οι περισσότεροι αριστερόχειρες είναι αμφίχειρες, χρησιμοποιούν δηλαδή και τα δυο τους χέρια. Γράφουν μεν με το αριστερό, αλλά πολλές καθημερινές τους εργασίες τις εκτελούν και με το δεξί χέρι.

Η διαφορά των δυο όρων βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίον χρησιμοποιούν τον εγκέφαλό τους: Ο ανθρώπινος εγκέφαλός αποτελείται από δύο ημισφαίρια που λειτουργούν χιαστί. Το δεξί ημισφαίριο είναι υπεύθυνο για τις αριστερές κινήσεις του σώματος και αντίστροφα. Ενώ στους δεξιόχειρες κυριαρχεί το αριστερό ημισφαίριο, μιας και χρησιμοποιούν το δεξί χέρι τους για όλες τους σχεδόν τις εργασίες, στους αριστερόχειρες δεν είναι τόσο ξεκάθαρο πιο ημισφαίριο έχει τον πρώτο λόγο. Στο 50% των αριστερόχειρων κυριαρχεί το αριστερό ημισφαίριο, όπως ακριβώς συμβαίνει και στους δεξιόχειρες. Στο 25% κυριαρχεί το δεξί ημισφαίριο και στους υπόλοιπους υπάρχει μια «συνεργασία» και των δυο ημισφαιρίων. Κάτι που δεν τους καθιστά πιο έξυπνους, απλά μπορούν να χρησιμοποιούν διαφορετικά το μυαλό τους με τις εκατέρωθεν θετικές και αρνητικές συνέπειές.

Πλεονεκτήματα και Μειονεκτήματα αριστερόχειρων και δεξιόχειρων σύμφωνα με τις μελέτες:

Αριστερόχειρες:

1. Υπερέχουν σε τεστ προσανατολισμού και αντίληψης γεωμετρικών σχημάτων
2. Αμφιταλαντεύονται περισσότερο στην λήψη αποφάσεων
3. Καλύτεροι στο σχέδιο, χειρότεροι στο γράψιμο

Δεξιόχειρες:

1. Υπερέχουν συχνότερα σε λεκτικά τεστ ευφυΐας
2. Είναι πιο γρήγοροι στις αποφάσεις τους
3. Καλύτεροι στο γράψιμο, χειρότεροι στο σχέδιο

Φωτογραφία: https://www.plannthat.com/how-to-share-an-instagram-post/

Μόνο οι Έλληνες θεωρούν την Τρίτη και 13 ημέρα κακοτυχίας. Αιτία γι' αυτό αποτελεί το γεγονός της άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους που έγινε την Τρίτη 13 Απριλίου 1204. Πολλοί βέβαια εσφαλμένα, εξακολουθούν να συνδέουν την Τρίτη και 13 με την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους που έγινε το έτος 1453. Η Παρασκευή και 13 αντιθέτως θεωρείται ημέρα γρουσουζιάς για πάρα πολλούς στον πλανήτη, κυρίως για τους Καθολικούς και τους Μουσουλμάνους. Με την βοήθεια των μέσων επικοινωνίας τείνει να καθιερωθεί σαν τέτοια σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Μέχρι τον 19ο αιώνα δεν υπήρχε καμία ταύτιση της Παρασκευής με τον αριθμό 13. Η ημέρα Παρασκευή τότε όπως και σήμερα θεωρείται δυσοίωνη επειδή τέτοια μέρα εικάζεται ότι σταυρώθηκε ο Χριστός. Για τους Μουσουλμάνους (που δεν δέχονται τον Χριστό σαν Υιό του θεού) είναι γρουσούζικη, επειδή την ημέρα Παρασκευή ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό. Ο αριθμός 13 από την άλλη, θεωρείται από τα αρχαία χρόνια κακότυχος επειδή δεν είναι ο αριθμός 12. Ο αριθμός 12 είναι για τους αριθμολόγους ο ολοκληρωμένος αριθμός: Υπάρχουν 12 μήνες τον χρόνο, δώδεκα ζωδιακά σύμβολα, 12 Άθλοι του Ηρακλή, 12 φυλές του Ισραήλ, 12 απόστολοι του Ιησού κτλ. Έτσι, ο συσχετισμός του 13 με την κακοτυχία έχει να κάνει με την μη ολοκλήρωση του αριθμού.

Στις αρχές του 19ου αιώνα άρχισε να γίνεται η ταύτιση της Παρασκευής με τον αριθμό 13 ως η απόλυτη ημέρα κακοτυχίας. Εικάζεται ότι σημαντική αιτία για την ένωση του 13 με την Παρασκευή είναι το ακόλουθο ιστορικό γεγονός: Παρασκευή και 13 του έτους 1307 συνελήφθησαν οι Ναΐτες ιππότες στη Γαλλία, ύστερα από μυστική εντολή του βασιλιά Φιλίππου Δ', ο οποίος εποφθαλμιούσε τα πλούτη τους.

Φωτογραφία: https://pxhere.com/en/photo/1204105

Πρόκειται φυσικά για έναν ακόμα μύθο έχει επιβιώσει μέσα από πολλές γενεές. Ήδη από το 1928 και ύστερα από πολυάριθμες κλινικές μελέτες, έχει αποδειχθεί πως με το ξύρισμα ή κούρεμα των μαλλιών δεν αλλάζει απολύτως τίποτα στη δομή της τρίχας, καθώς δεν επηρεάζεται η ρίζα της. Πολλοί επίσης αποδίδουν την τριχόπτωση της κεφαλής στη χρήση καπέλου, κράνους, φαρμάκων, σεσουάρ κτλ, κάτι που φυσικά πρόκειται για άλλο έναν μύθο.

Και αυτό γιατί η χρήση των παραπάνω σε καθημερινή βάση, ταλαιπωρούν και αφυδατώνουν μεν το τριχωτό της κεφαλής, αλλά από τη στιγμή που η ρίζα της τρίχας βρίσκεται μέσα στο δέρμα και δεν επηρεάζεται, δεν ευθύνονται για μια ενδεχόμενη τριχόπτωση. Ο βασικότερος παράγοντας, σύμφωνα με τους δερματολόγους, που επηρεάζει την ρίζα της τρίχας, προκαλώντας το φαινόμενο αλωπεκίας είναι ο γενετικός. Oι κληρονομικοί παράγοντες ευθύνεται για το 95% της ανδρικής αλωπεκίας, ή οποία σε ορισμένες περιπτώσεις πλήττει και τον γυναικείο πληθυσμό.

Αν και η τριχόπτωση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ακόμα οριστικά, οι επιστήμονες προτείνουν μια σειρά από μέτρα τα οποία μπορούν να περιορίσουν εν μέρη το συγκεκριμένο φαινόμενο. Αυτά είναι:

1. Λούσιμο μαλλιών 2-3 φορές την εβδομάδα, ώστε το τριχωτό να είναι καθαρό από ρύπους και ιδρώτα, που δεν του επιτρέπουν να αναπνεύσει.
2. Ευεργετικά αποτελέσματα έχει επίσης το μασάζ, επειδή τονώνει τη μικροκυκλοφορία του αίματος.
3. Αποφυγή ντεκαπάζ και δυνατές βαφές. Στη θέση τους να προτιμήσουμε τις ανταύγειες, που δεν εφαρμόζονται στις ρίζες.
4. Ισορροπημένη διατροφή.
5. Χρήση της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής. Τα φάρμακα (φιναστερίδη, μινοξιδίλη) σταματούν σε ποσοστό 80-85% την τριχόπτωση και επιτυγχάνουν κατά 60-65% την επανεμφάνιση τριχοφυΐας, με την προϋπόθεση όμως ότι χρησιμοποιούνται εφ’ όρου ζωής.

Φωτογραφία: https://www.pexels.com/photo/a-man-in-barber-shop-4625632/