μάθε αλλιώς: Τελικά οι άντρες κλαίνε ή όχι;

Το στερεότυπο ότι οι άντρες δεν κλαίνε κληρονομείται εδώ και χρόνια από γενιά σε γενιά.

Επίσης δεν πρέπει να εκφράζουν τα συναισθήματα τους, πρέπει να είναι σκληροί, κυριαρχικοί και αφοσιωμένοι στο κυνήγι της επιτυχίας. Ακόμη κι αν ο ρόλος των αντρών σήμερα έχει αλλάξει αρκετά, αν ψάξουμε προσεκτικά τις πεποιθήσεις μας, θα βρούμε ακόμα φυτεμένη την ιδέα ότι ο άντρας πρέπει να είναι ο "δυνατός" της οικογένειας.

Το αποτέλεσμα είναι ότι στη σύγχρονη κοινωνία απαιτείται από τους άντρες να είναι σκληροί αλλά και τρυφεροί, δυνατοί αλλά και ευαίσθητοι, αυταρχικοί αλλά και διαλλακτικοί. Αυτή η αλλαγή στις απαιτήσεις σε συνδυασμό με τις ολοένα και αυξανόμενες δυσκολίες φέρνει τους σύγχρονους άντρες μπροστά σε ένα αδιέξοδο. Πώς να συνδυάσουν δυο αντίθετους ρόλους ταυτόχρονα; Πώς να συνεχίσουν να είναι οι προστάτες της οικογένειας, όταν χάνουν τη δουλειά ή το μισθό τους; Και τελικά πώς να ζητήσουν βοήθεια χωρίς να τους κατακρίνουν;

Το πρώτο βήμα για κάθε άντρα είναι να συνειδητοποιήσει ότι πρώτα από όλα είναι άνθρωπος και όπως όλοι οι άνθρωποι έχει δυνάμεις και αδυναμίες. Είναι φυσικό λοιπόν, να είναι αυστηρός όταν απειλούνται τα όρια του, αλλά και τρυφερός όταν τον αγκαλιάζει το παιδί του. Με άλλα λόγια, η συμπεριφορά του μπορεί να αλλάζει ανάλογα με τις συνθήκες και με το πώς αισθάνεται, χωρίς αυτή η συμπεριφορά να γίνεται ταμπέλα. Επίσης, είναι σημαντικό να αρχίσει να αναγνωρίζει ποια από τα χαρακτηριστικά του είναι μέρος του ρόλου που παίζει και ποια είναι πραγματικά κομμάτια του εαυτού του.

...επιμέλεια: Ελευθερία Τζώη