Η συνεχής γκρίνια αυξάνει κατά δύο έως τρεις φορές τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου.

Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος για τους άντρες και για τους ανέργους, λένε οι ερευνητές, οι οποίοι συμπεριέλαβαν στη μελέτη τους 9.875 άνδρες και γυναίκες, ηλικίας 36 έως 52 ετών. Όπως έδειξαν τα στοιχεία τους, το στρες της γκρίνιας ανοίγει τον δρόμο στην καρδιοπάθεια και εξασθενεί το ανοσοποιητικό σύστημα, γεγονός το οποίο με τη σειρά του οδηγεί σε άλλα προβλήματα υγείας.

Αν οι αρχαίοι Έλληνες ζούσαν στη σημερινή εποχή, θα έβριζαν κάπως έτσι...

Αφόδευε εντός = Χέσε μέσα

Λάβε κίναιδε = Πάρ' τα π...

Ύπαγε γαμηθείναι = Άντε γ...

Όδευε εις συνουσίαν = Άντε γ...

Ο Μπόγιαν Σλατ αντί να παραπονιέται για την κατάσταση των θαλασσών, επέλεξε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.

Ύστερα από 3 χρόνια εντατικής έρευνας και με αρκετές σκέψεις που δεν προχώρησαν, ο Μπόγιαν κατέληξε στην ιδέα μιας μηχανής με σχήμα τεράστιου «χωνιού» . Το σύστημα αυτό μπορεί να κινηθεί σε συμφωνία με τα υποθαλάσσια ρεύματα, με τρόπο ώστε να αποφευχθεί η κατανάλωση ενέργειας με ότι αυτό συνεπάγεται από οικονομική και περιβαλλοντική σκοπιά.

Το τεστ σχεδιάστηκε τον 19ο αιώνα από τον Ούγγρο ψυχίατρο Ζόντι (Szondi).

Σκοπός της δοκιμασίας είναι να διερευνήσει τις βαθύτερες παρορμήσεις (τα απωθημένα) ενός προσώπου, βάσει της συμπάθειας ή της αποστροφής που του προκαλούσαν οι συγκεκριμένες φωτογραφίες ψυχοπαθών. Το τεστ στηρίζεται στη γενική αντίληψη ότι τα χαρακτηριστικά που μας ενοχλούν περισσότερο στους άλλους, είναι εκείνα, που σε κάποιο πρώιμο στάδιο της ζωής μας, μας προκάλεσαν αποστροφή σε σχέση με τον εαυτό μας, γι’ αυτό και τα έχουμε απωθήσει.

Η άμμος κινδυνεύει με εξαφάνιση και αρκετοί γεωλόγοι την αποκαλούν τον επόμενο «χρυσό».

Η παρέμβαση του ανθρώπου, θα καταστήσουν με το πέρασμα του χρόνου την άμμο σπάνια, και όσο πιο δυσεύρετη γίνεται, τόσο πιο πολύτιμη και ακριβή θα είναι. Η άμμος αποτελεί σήμερα την πρώτη ύλη για την κατασκευή γυαλιού, πλαστικού, κόλλας, χρωμάτων, μπετόν και μικροεπεξεργαστών. Ο ΟΗΕ υπολογίζει ότι η ετήσια ανάγκη σε άμμο και αμμοχάλικο παγκοσμίως φτάνει τους 40 δισεκατομμύρια τόνους.

Η επίδραση της ομιλίας στα μικρά παιδιά είναι τόσο σημαντική που θα πρέπει να θεωρείται ισάξια με εκείνη της διατροφής.

«Οι γονείς που επιθυμούν το παιδί τους να πάει καλά στο σχολείο, καλά θα κάνουν να του μιλάνε πολύ όταν είναι μικρό. Στη λίστα των ευθυνών μας απέναντι στο κάθε παιδί μας, εκτός από το να τα ταΐζουμε και να φροντίζουμε να είναι καθαρό και ασφαλές,  πρέπει να προστεθεί ακόμα κάτι: η εκμάθηση από τη βρεφική ηλικία. Πολύ προτού το παιδί αρχίσει να μιλάει, ''ρουφάει'' πληροφορίες σχετικές με τη γλώσσα», τονίζει η ψυχολόγος δρ Αν Φέρναλντ.